Landgraaf is normaliter een rustige plaats in Limburg, maar eens paar jaar trekt het tienduizenden muziekliefhebbers per dag, die dolgraag een tentje willen opzetten in een volle zon. Het festivalseizoen is weer aan de gang en dan mag Pinkpop, het oudste openluchtfestival niet ontbreken. Het programma liegt er niet om, er is genoeg te zien en Rockportaal probeert dan ook drie dagen lang zoveel mogelijk acts mee te pakken, let’s go!
Jarenlang werd het festival geopend door de winnaar van de talentenwedstrijd Nu Of Nooit, maar aangezien deze niet meer bestaat heeft men ervoor gekozen om Madoux, de winnaar van de Limburgse Popprijs af te vaardigen naar Landgraaf. In de Tent Stage staan veel geïnteresseerden en ook schaduwzoekers te wachten tot de Limburgse formatie het podium bestijgt. Pinkpop wordt ondergedompeld met dromerige popmuziek die heerlijk in het gehoor ligt. Madoux mag dan wel misschien onder de indruk zijn van het grote podium, maar oogt niet geheel zenuwachtig. De band speelt een dergelijke set, waarbij de toeschouwers worden meegezogen op een muzikale trip, waarbij zelfs een cello niet mag ontbreken. De Limburgers zijn volop bezig met het maken van eigen songs en Pinkpop krijgt vandaag een voorproefje. Daarnaast kunnen we wel horen waar Madoux de inspiratie vandaan haalt, want het is niet geheel toevallig dat Everywhere van Fleetwood Mac op de setlist staat. Daarnaast werkt Madoux ook nog eens samen met de producer van Eefje de Visser en ook zijn invloed hoor je terug in hun sound. Je weet dan ook maar nooit wat de toekomst gaat brengen, maar dit optreden kunnen ze maar mooi in hun zak steken!
Op het North Stage is het vervolgens tijd voor een bezoekje van het Ierse Picture This. De harten hebben ze in thuisland Ierland en de buren in Engeland inmiddels allang veroverd en nu wordt het ook tijd dat het Europese vasteland eraan gaat geloven. Deze heren gaan dolenthousiast van start en spelen vrolijke popmuziek. Pinkpop inpakken is dan ook een uitgelegen kans en deze wordt met beide handen aangegrepen. De muziek van Picture This doet wat denken aan The Script en Passenger en past dan ook perfect bij dit publiek, wat overigens al luidkeels meezingt. Picture This heeft inmiddels dan ook miljoenen streams achter hun naam staan. We noteren vandaag de eerste langerekte oooo’s, de band maakt er graag gebruik van, maar wil ook het publiek wel eens horen zingen, Op hun huidige single Get On My Love doet normaal gesproken een koor nee, een flinke zingen ge menigte telt ook als een groot koor toch?
De eerste naam waar we vandaag echt naar hebben uitgekeken is Electric Callboy. Na recentelijk tweemaal de 013 te hebben uitverkocht moet deze naam wel iets aparts zijn en we worden niet teleurgesteld, we toveren zelfs een eerste grote glimlach op ons gezicht. Wat maken deze Duitsers er een fantastisch feest van, waarbij ze allerlei stijlen door elkaar gooien, maar vaak wel weer eindigen met een flinke dosis gitaren en grunts. Zang en rap lopen door elkaar evenals de harde lompe beats. Electric Callboy is heer en meester in het bovenhalen van oude 90’s-tracks en deze weer in een nieuw jasje te stoppen. Daarnaast passen de looks prima bij deze band, alles is in dienst van de act Electric Callboy. Dit heeft allemaal een positieve uitwerkingen op het publiek wat vrolijk op en neer stuitert en werkelijk alles geeft. Zelfs het spelen van een schlager wordt niet geschuwd, deze heren schrikken nergens voor terug. Wees overigens niet al te bevreesd, ook een schlager mondt bij Electric Callboy uit in een totaal ander genre. De heren blijven continu verbazen. Uiteraard mogen de slingers en confetti niet vergeten worden bij deze show, maar daar krijg je wel weer een moshende bende voor terug.
Het solo-succes van de leden van One Direction heeft ze geen windeieren gelegd. Zo is Harry Styles hard op weg om de nieuwe grote superster te worden en we zijn benieuwd hoe zijn kompaan Niall Horan het er vandaag op Pinkpop vanaf brengt. Alvorens vandaag de festivalpoorten opengingen waren er veel fans aanwezig, iedereen wil al eerste tegen de hekken aanstaan om een glimp van hun held op te kunnen vangen. Over succes heeft NIall Horan dan ook niet te klagen, de zanger vertelt vol trots dat zijn nieuwe album op de eerste plek is binnengekomen. En als we het dan toch over het album The Show hebben, ongeveer de helft van de setlist bestaat uit nummers van dit derde album van Nialkl Horan. Slechts een weekje ligt ie in de schappen, maar de fans kennen de teksten van a tot gort. De poppy meezingers doen het goed in Landgraaf, de zanger geniet ook zelf van het optreden en vertelt vol trots dat dit zijn eerste echte optreden op een festival is. Sterker nog, op het tweede podium van Pinkpop is het optreden ook te volgen op het grote scherm, waardoor Niall zelfs zichzelf kan zien optreden. Naast zijn eigen materiaal mag natuurlijk een One Direction-klassieker niet ontbreken en gezien zijn huidige status is Story Of My Life wel op zijn plaats. Er lijkt dan ook iets heel moois in het verschiet te zitten voor deze zeer enthousiaste zanger die met Slow Hands de fans voor een laatste maal in extase heeft weten te brengen. Jaren geleden zagen we overdag Ed Sheeran al eens een uurtje vullen op Pinkpop en zie wat er nu van hem geworden is…
Grote sterren zullen The Hu nooit worden, maar wat hebben ze op een Pinkpop een zeer innemende show neergezet. De groep uit Mongolië heeft het produceren van traditionele keelklanken zich eigen gemaakt en betovert hiermee de bezoekers van de Tent Stage. The Hu zingt nummers in hun eigen taal en hoewel we best een aardig woordje over de grens spreken is dat bij deze taal niet het geval. We moeten het dan ook doen met de klanken van deze heren en dat doen ze fantastisch. Daarnaast hebben The Hu ook nog eens traditionele instrumenten bij zich, het enige wat misschien nog ontbreekt zijn de bijpassende outfits. De krachtige songs doen het publiek juichen en dansen, muziek is de universele taal van ons allemaal. Kunnen we dan geen enkel nummer herkennen van The Hu? Jawel hoor, wie had ooit gedacht Through The Never van Metallica te horen in een andere taal? Uiteraard gaan dan ook de vuisten de lucht in en mag een moshpit niet ontbreken, wat een fantastische live-band.
Velen raken maar niet uitgepraat over de muzikale kwaliteiten van The War On Drugs. Zo lieten ze al een aantal jaar geleden op Lowlands horen dat het best mogelijk is om een nummer exact zo spelen als op de plaat is opgenomen. Het verschil is bijna niet te horen. Nu zijn we een aantal jaar verder en nog steeds zijn The War On Drugs enorm populair. Zo brachten ze het Ziggo Dome in trance en met de hoge temperaturen op Pinkpop is het prima neerploffen in het gras en genieten van de verrichtingen van deze geweldige band. The War On Drugs is niet van de grootse podiumpresentatie, men laat overduidelijk de muziek voor zich spreken en wat weten ze wederom ons weer te betoveren. Of ze nu Red Eyes spelen of Under The Pressure, elk nummer is raak. Het publiek geniet dan ook vol overgave van deze technische perfectie. De nummers nodigen ook niet echt uit om volop mee te springen of mee te zingen, ogen sluiten en de muziek absorberen. Na elk nummer stijgt er dan ook een luid applaus op. Festivalsets zijn eigenlijk kort voor The War On Drugs, de band grossiert in lange nummers en dan hebben ze nog niet eens een uitgebreide solo. Met een beetje meer speeltijd had misschien favoriet Thinking Of A Place ook nog op de setlist gestaan. The War On Drugs keren vast en zeker nog wel een keer terug naar ons land en wie weet prijkt het nummer er dan wel op.
Jarenlang mocht Anouk zich de artieste noemen die het vaakst op Pinkpop heeft gespeeld, maar daar komt vandaag verandering in. De titel zal ze vanaf nu moeten met de heren van Editors. Het eerste bezoek van Tom Smith en de zijnen stam alweer uit 2006 en vandaag staan ze dan alweer voor de zesde keer op het festival. Editos mag dan ook een vaste waarde in het festivalcircuit genoemd worden, zo stonden ze ook al vijf keer op Lowlands en ook andere festivals in Nederland hebben de heren al eens op bezoek gehad. Er is natuurlijk wel wat veranderd in de samenstelling van de band. Met de toevoeging van bandlid Benjamin John Power (alias Blanck Mass) heeft de band wat meer electro-invloeden toegevoegd en is de muziekstijl van Editors wat dansbaarder geworden. Editors blijven zich dan ook keer op keer opnieuw uitvinden en vandaag mogen de voertjes dan ook op en neer schuifelen over de festivalweide. Editors kan weinig verkeerds doen in Landgraaf, de band speelt veelal bekende tracks die woord voor woord worden meegezongen, maar ook krijgen we te horen hoe nou die dansbare nummers van het album EBM nou live klinken. We mogen wel stellen dat deze prima bij de rest van de set mengen. Daarnaast krijgen we een flitsende lichtshow te zien, maar wanneer komt de zeer beweeglijke frontman Tom Smith nu eindelijk los? Als de set richting het einde loopt wordt deze vraag beantwoord. De zanger loopt van links naar rechts over het podium, hij zoekt werkelijk alle hoeken op om contact te maken met zijn fans. Editors hebben nog een verrassing in petto, ze hebben Killer, een cover van Seal ingestudeerd en ook deze klassieker wordt volop meegezongen. Het spelen van Papillion is dan de ideale afsluiter van deze grootse show. Keer op keer weten ze ons weer te verbazen en we gaan er vanuit dat die zevende keer Pinkpop er ook heus wel gaat komen.
P!nk op Pinkpop, het klinkt allemaal zo natuurlijk, maar niets is minder waar. De Amerikaanse staat pas voor de tweede keer in Landgraaf en mag vandaag de lichtjes op Pinkpop komen uitdoen. P!nk laat er geen gras over groeien en we belanden in de meest spectaculaire show van de dag. Flitsende lichtshows, een trapeze act, razendsnelle visuals, je komt ogen te kort en dan is de show nog maar amper begonnen. Bij P!nk spreek je namelijk ook veel meer over een show dan een concert, het is een gigantische productie waarbij men zo weinig mogelijk aan het toeval wil overlaten. De enige die wel eens de mist in mag gaan is de zangeres, die zich niet schroomt om daar openlijk een verhaal van te maken. P!nk stapelt vanavond hit op hot, wat heeft ze toch veel bekende nummers op haar conto staan. In een rap tempo volgt dan ook de een na andere meezinger, het publiek gaat uit zijn dak. De gehele dag zijn er dan ook overal fans te zien met oude tourshirts of een kapsel wat erg doet lijken op een van haar vele looks. Overal wordt er dan ook flink meegezongen. De zangeres is dan ook goed bij stem en zelfs tijdens de vele dansbewegingen zingt deze dame onverstoorbaar door. Tussen deze overvolle productie is ook een momentje van rust en met het spelen van Make You Feel My Love, een cover van Bob Dylan, maar meer bekend geworden door de versie van Adele, zorgt ervoor dat de zakdoeken voor de dag worden gehaald. Ook de eigen nummers van P!nk zijn voor de fans veel gaan betekenen. Wie dan ook gedurende de show nog niet voor de bijl gaat is tijdens Cover Me In Sunshine alsnog gedoemd te falen. Het duet met haar dochter is een mooi en emotioneel moment in de show. Na een aantal rustige nummers in de set voert P!nk het tempo weer behoorlijk op, de dansers en danseressen hebben het er maar druk mee. De bekende hits worden afgewisseld met nummers van het nieuwe album Trustfall en langzaam maken we ons op voor de finale van de show. Ondertussen is het donker geworden in Landgraaf en vliegt er het nodige vuurwerk door de lucht. Het zou uiteindelijk niet het enige zijn wat door de lucht vliegt. Net zoals bij het vorige bezoek aan Landgraaf vliegt P!nk in een tuigje over haar publiek terwijl ze So What vertolkt en eigenlijk is de hele show wel samen te vatten met de tekst van deze hit: “So What? I’m A Still A Rock Star, I Got My Rock Moves… en dan eindigend met I’m Gonna Show You Tonight…!
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl
