Skarthia is een death-/groovemetalband uit Londen. In maart 2012 bracht de band het debuut Retaliate uit om daarna op tour te gaan en uiteindelijk op te treden op het Bloodstockfestival in 2015.
Toen waren ze al bezig met het schrijven en opnemen van het album Legacy. Wat er allemaal gebeurd is tussen 2015 en 2022 is mij niet bekend, maar uiteindelijk is het album twee keer opgenomen voordat het in 2022 uit is gebracht. Het artwork van het album is ook niet vanzelf ontstaan. Na ongeveer een jaar was het uiteindelijke hoesontwerp klaar waarbij rond de supernova acht secties te zien zijn die allemaal een verbintenis hebben met een compositie op het album.
Een album dat energiek en krachtig klinkt. Skylone begint dan nog akoestisch en sereen, maar wanneer de knop naar metal is gedraaid, gaat de band lekker los. Opvallend in het geluid van Skarthia is de groove die geregeld langskomt of de staccatoriff die je vullingen los trommelt zoals in Alpha of Knives. Die riff is om de melodie heen geleid en het is daarbij de diversiteit aan zangstijlen die de toon zet. Wat zeker is, is dat je moeilijk stil kan blijven zitten bij deze muziek. Halverwege Knives is het leuk wanneer er ineens een herkenningspunt ligt ten aanzien van de muziek van Arch Enemy. Later op het album is de invloed van Arch Enemy ook aanwezig in de compositie Fearless. Het wordt gekenmerkt door snelle opzwepende riffs met een sterke melodie er doorheen. Daarbij zorgt het stevige drumwerk voor de nodige snelheid
Andere invalshoeken kun je vinden in Ghosts dat zo weggelopen zou kunnen zijn bij Lamb Of God. Skarthia is echter meer dan een verzameling van invloeden. Het is het overkoepelende gevoel dat je krijgt bij het luisteren naar Legacy. Een album dat zeker ook zeer verrassend uit de hoek kan komen zoals in Tohu Va Vohu. Dat is een bijzondere compositie waarin een heleboel gebeurt. Deathmetalinvloeden zijn terug te vinden in een vooral melodisch geheel. De gitaarmelodieën en solo’s tussendoor zijn heerlijk om naar te luisteren en geven de compositie meteen een ander karakter die van heavymetal via deathmetal naar een licht djentgeluid toe bewegen. De vrouwelijke zangpartij naar het einde toe is bijzonder.
Het is allemaal lekker groovend en fel . Met Bloodlust, Choke en de afsluiter Of Flesh. Of Flesh is een afsluitend groovemonster dat heftig tekeer gaat. Het spel met de diverse zangtechnieken past mooi in deze energieke en vooral adrenalineverhogende compositie.
Legacy is daarmee een lekker album. Het is groovend, heeft overeenkomsten met Arch Enemy en Lamb Of God, maar is bovenal ook verrassend, energiek en fris.