Ook dit jaar is Rockportaal weer van de partij. Op de vrijdag was er nog wat regen maar de zaterdag is het de hele dag droog en en graad of 20. Prima festivalweer dus. En nog meer goed nieuws: het is voor de tweede maal op rij uitverkocht. Zou dan toch echt iedereen nou overstag zijn? De slogan van de Zwarte Cross van dit jaar is ‘Vaak bu-j te bang, wat zoiets betekent als ‘no guts, no glory’. Wie niet waagt, wie niet wint. Of in minder nette bewoordingen; fuck die angst.
Al sinds jaar en dag een begrip in de Achterhoek en omstreken maar het lijkt er sterk op dat de Zwarte 
Cross nu iedereens hartje heeft veroverd. Deze keer is de indeling anders dan voorgaande jaren. Dat zorgt voor minder lopen (Reggaeweide, Dampkring, Ground Hero, de cafés, The Roadhouse en The Bayou liggen nu dichter bij elkaar.) Echter de gang naar het hoofdpodium is wat verder maar tegelijkertijd is daar het veld groter zodat meer mensen hun favoriete act bij kunnen wonen. Voor de rest is alles zoals het was. Er wordt niet gesleuteld aan de succesformule van stunts, theater, muziek, cross en uiteraard gezelligheid.
We starten de dag met de Nederlandse psychedelische garagerockband Automatic Sam. De band bestaat uit Pieter Holkenborg, Erik Harbers, Rense Slings en Lars Spijkervet. De band kondigt bij aanvang al aan dat dit voorlaatste optreden is en dat ze de zaal plat gaan spelen. En hoe. Na een uitgebreid intro wordt er vol gas gegeven en er zit geen rem op. De goed gevulde Roadhouse wordt zoals beloofd helemaal stuk gespeeld.
De vrolijke Skaband Mr. Wallace zal acte de presence gaan geven op de (hoe kan het ook anders) de Reggaeweide. Gewapend met een nieuw album geeft de zevendelige band met Renske als zangeres (de enige echte Nederlandse skadiva) een heerlijke show weg die prima past bij het mooie weer. Lekker skadeuntje met alles erop en eraan. Mr. Wallace stond al eerder op de Zwarte Cross en dat is blijkbaar goed bevallen. Dat gevoel is geheel wederzijds.
Terug bij The Roadhouse zijn we net op tijd voor het Noorse Spidergawd. De muziek laat zich moeilijk omschrijven. Het is stonerrock met wat zeventies invloeden. Ook hoor je psychedelische stukken terug. 
Grappig is dat het drumstel vooraan op het podium staat en daardoor alle aandacht naar zich toetrekt. Ook de saxofoon doet een duit in het zakje waardoor dit toch best een interessant geheel is. Interessant genoeg om te blijven kijken. Het intrigeert, dat doet het. Al is het alleen al om het geweldige enthousiasme waarmee de heren hun kunsten vertonen.
De Hilltop Howlers klinkt als een band uit Southwest Texas of Tennessee maar vergis je niet want deze heren komen ‘gewoon’ uit onze Hollandse Achterhoek. Een plaats als The Bayou is gemaakt voor de countryrock van deze mannen. Vol enthousiasme en volop zwaaiend naar bekenden (het blijft een lokale band) maken ze muziek recht uit het hart. De Achterhoekers hebben net een nieuwe plaat uit en dat zal de Zwarte Cross beleven!
Aangekomen bij het hoofdpodium is het bijna tijd voor Vintage Trouble. Vintage Trouble is opgericht in 2010 en bestaat uit Ty Taylor, Nalle Colt,Rick Barrio Dill en Richard Danielson. Deze mannen zijn een aangename verrassing op de vroege avond. De band, die uitstekend geleid wordt door de energieke zanger Ty, maakt rhythm & blues. En dan bedoel ik dus rhythm & blues en niet de hedendaagse troep die voor R&B moet doorgaan. Dit is het echte werk gebaseerd op de fifties en sixties. Muzikaal, opzwepend, swingend, alles uit de kast halend, noem maar op. Zonder enige moeite krijgen ze de hele 
menigte mee. Een waar genot om mee te maken. Stilstaan is er niet bij.
Een uurtje later is dan de grote act van vandaag. Het lijkt wel of alle aanwezigen naar het veld zijn toegestormd om Racoon te zien optreden. Het hele veld staat vol. De Zeeuwse band komt droogjes op met de mededeling dat ze komen om te zingen en dat er weinig poespas bij komt kijken. ‘We doen wat we doen en dat is wat we doen’, aldus zanger Bart van der Weide. De band bestaat verder uit Dennis Huige op gitaar, Stefan de Kroon op bass en Paul Bukkens achter de drums. De band komt om liedjes te zingen, dat is duidelijk. En wat doen ze dat goed. De band speelt 
ingetogen maar pakt iedereen moeiteloos in. Bart voegt toe dat hij nieuwe nummers gaat spelen maar ook niemand wil teleurstellen doordat ze niet mee kunnen zingen. Een mix van oud & nieuw gaat het dus worden. Ach, oude (o.a. het prachtige Love You More, No Mercy en hun eerste hit Feels Like Flying komen langs) of nieuwe nummers, het maakt niet uit wat de Zeeuwen spelen. Vanavond kan Racoon niks verkeerd doen.
De nacht is inmiddels gevallen en we maken ons op voor de afsluiter van de zaterdag maar niet voordat we getuige zijn van een spetterende vuurwerksessie. Het Australische Wolfmother mag een uur en een kwartier ons komen vermaken met hun kunsten. Wolfmother mag voor minder mensen optreden dan Racoon maar dat mag voor de heren de pret niet drukken. Er staan nog meer dan genoeg mensen die hun show, die op zijn minst net zo knetterend is als het vuurwerk van zojuist, willen bijwonen. De band pakt flink uit. De heren geven alles en er is geen ruimte voor concessies. De muziek staat als een huis en vooral de classic rockstem van zanger Andrew Stockdale zorgt voor een extra dimensie. Dit klopt gewoon. 
Perfect als afsluiter, perfect voor elke gelegenheid eigenlijk.
Zwarte Cross editie 2017 zit er op, alhoewel voor Rockportaal. De zondag is nog jong en men kan nog tot middernacht uit zijn dak gaan. Wederom volle bak. 220.000 bezoekers zijn naar Lichtenvoorde afgereisd om het festival te zien zoals God dat bedoeld heeft. Volgend jaar is de Zwarte Cross van 12 t/m 15 juli. Dus als je nu nog niet gegaan bent, het wordt nu wel een keertje tijd vind je niet?
Zwarte Cross – Lichtenvoorde 15/07/2017
267
vorig bericht