Vandaag is het feest. De Metal Factory bestaat 10 jaar en dat is een reden voor een feestje. Vanmiddag was er het netwerk evenement met onder andere speeches van politicus Peter Kwint. Vanavond is het echter tijd om te laten zien wat de Metal Factory zoal teweeg heeft gebracht die afgelopen 10 jaar. Tijd voor optredens dus.
Om 18:50 mag 3 Eyed Kids aftrappen. De met raps doorspekte Hardcore haalt zijn mosterd bij bands als Fever 333 en heeft een flinke scheut Nu-Metal toegevoegd. Instrumentaal kent het een aantal lekkere breakdowns en ook de riffs werken uitermate prettig voor de nekspieren. Voor mijn smaak zijn de vocalen te veel rap, maar ze worden wel meer dan prima uitgevoerd. De band oogt enthousiast en heeft er vandaag zin in. Naast het traditionele Hardcore en Nu-Metal geluid weet 3 Eyed Kids ook meermaals kalme passages ten gehore te brengen. Deze worden bij gestaan door de sterke lyrics van de band. Een leuke ontdekking en hopelijk een band waar we snel meer van horen.
Na een half uurtje rust is het tijd voor de Eindhovense Death Metal van Sisters Of Suffocation. Met Eradication brachten ze vorig jaar alweer hun derde album uit en wat voor één. Lompe en harde Death Metal waarbij invalster Linn alles aan elkaar schreeuwt. De gitaartandem van Emmelie en Simone weet hard uit de speakers te knallen, maar op z’n tijd worden er ook melodische stukken uit de hoge hoed getoverd. De lage vocalen verdrinken in het instrumentale geweld en zijn slechts beperkt hoorbaar. Gelukkig wordt dit gecompenseerd met de hoge krijsen, deze zijn scherp en ijzersterk. De muzikanten staan er statisch bij en focussen zich vooral op het spel. Daardoor wordt er wel een perfecte set neergezet. Gelukkig weet de frontvrouw het gebrek aan beweging op te vangen. Veelvuldig beweegt zij van links naar rechts en toont ze meerdere uitspattingen van plezier. Tijdens een van de slotnummers schreeuwt Kasper (bekend als zanger van Changing Tides) nog wat woordjes door de microfoon. Sisters Of Suffocation toont zich ener der beste moderne Death Metal bands uit ons landje. Echter bleef het publiek behoorlijk tam. Dat moet de volgende keer anders.
Gelukkig komt er al snel een moshpit op gang tijdens de Technical Death(core) van Inferum. Hun debuut Human Disposal is alweer 4 jaar oud, maar vandaag worden we dan eindelijk ook getrakteerd op wat nieuwe nummers. Vanaf de eerste seconde vliegt de herrie om je oren. Een prachtige kruising van aan de ene kant het technische van Gojira en aan de andere kant het harde van Thy Art Is Murder. Inferum heeft kwalitatief sterke gitaristen, maar de snelheid waarmee Wouter zijn drums bespeelt is zo waar nog indrukwekkender. Vocaal is het retestrak en is er geen speld tussen te krijgen. De nieuwe nummers klinken aangenaam en nog harder dan het werk van voorheen. Lompe, trage breakdowns sluiten deze geweldige set af. Gelukkig wordt er aan nieuw materiaal gewerkt, want hiervan wilt men wel meer. Het is ook zonde dat het half uur zo snel voorbij vliegt. Ik kijk uiterst reikhalzend uit naar een volgende release.
Als afsluiting wordt er door het docententeam een coverset gespeeld. Deze supergroep bestaat uit Dave (God Dethroned) en Bart (Textures) op gitaar, Robin (Our Oceans, Crown Compass) op bas, Yuma (Our Oceans, Crown Compass, ex-Pestilence) op drums en Kevin (Ghost Of Mirach) op zang. Dat deze heren hun strepen in de muziek al verdient hebben moge duidelijk zijn. Kwalitatief is het dan ook ijzersterk. Dat extreme Metal deze gelegenheidsband het meeste ligt, wordt duidelijk als we de prachtige set horen. Zo krijgen we onder andere, For Whom The Bell Tolls (Metallica), Redneck (Lamb Of God), Blinded By Fear (At The Gates) en L’enfant Sauvage (Gojira) voorgeschoteld. Daarmee bewijzen ze, dat ze zowel technisch als melodieus spel ten tonele kunnen brengen. Luidkeels worden de nummers meegezongen. (dat is toch wel het voordeel als je bekende nummers speelt) Kevin straalt charisma uit en zoekt de aandacht van het publiek. Helaas komt deze set ook al na een half uur ten einde. Hier zou ik graag eigen werk van willen horen, want het klinkt als een goed ingespeelde band die er met plezier staat.
10 jaar Metal Factory werpt zijn vruchten af en dat wordt vanavond uitbundig gevierd.. Dat er nog vele jaren volgen mogen, want vanavond werd ons weer eens duidelijk gemaakt dat er geweldige bands uit deze opleiding komen. Alle dank aan Dynamo voor het organiseren van dit evenement, maar ook aan de spelende bands, alle aanwezigen en alle afgestudeerden.
Fotografie: Marc Koetse
