De weergoden bleken Paaspop gunstig gezind te zijn dit jaar. Er was op de eerste dag al een mooi zonnetje te zien en ook vandaag zou het er prima uit gaan zien. Volgens de weersberichten zou er dit weekend toch echt een bui gaan vallen. Vooralsnog hielden wij nog even de poncho ver opgeborgen en pakten we veel liever het blokkenschema weer voor de dag, want ook deze tweede festivaldag had weer het nodige te bieden.
Zo trapten we af in de Phoenix waar een Nederlandse band zou gaan spelen die ook internationaal enorm aan de weg aan het timmeren is. Zo speelden The Vices al een maand lang door de USA, maar ook waren de Groningers al door heel Europa te zien. Waarom deze heren zo populair zijn lieten ze vandaag in deze grote tent in Schijndel al vrij snel merken. Nederlandse bands met een dergelijke voorkeur voor Britse Indierock zijn er niet zoveel en deze band wist wel hoe ze indruk konden maken. Hun aanstekelijke rock zorgde ervoor dat de eerste dansjes werden gemaakt in de Phoenix en dat de vuisten de lucht in mochten en er alvast wat met de hoofdjes geknikt mocht worden. De mannen hadden er wel zin in en vol enthousiasme vroegen ze zich al af welke bezoekers er allemaal op de camping sliepen en wie er nog een kater had… The Vices zorgde er in ieder geval voor dat men heerlijk wakker kon worden en de kater er misschien uit konden dansen. Qua sound werden The Vices als vergeleken met The Wombats en The Kooks, maar ook hadden de heren ook wel wat weg van de Arctic Monkeys. Gezien de populariteit van dat soort bands was het een prima lijstje om mee vergeleken te worden en dat dacht ook Yungblud toen hij ze vroeg om op te treden als supportact. Brtitse Indierock verveelt zelden en ook vandaag speelde de band een zeer sterke set.
Ook onze Zuiderburen waren weer present op het Brabantse festival. Het was tijd voor Belgische punk en deze werd geleverd door de dames van Maria Iskariot. De band uit Vlaanderen wist afgelopen jaar al de Humo Rock Rally te winnen en werd dan ook betiteld als een van de nieuwe beloftes. Maria Iskariot speelt Nederlandstalige punk en de bezoekers in The Shelter zouden dan ook hun teksten moeten kunnen verstaan, ware het niet dat de Vlaamse tongval en het harde geluid en het soms wat lastig maakte. Daarnaast waren de dames op dreef en het snelle spel maakte het er ook niet gemakkelijker op. Wel zorgde Maria Iskariot ervoor dat er wat moshpits ontstonden er het publiek heerlijk los konden gaan. Met de gruizige gitaren en strakke drums werd al de basis gelegd, maar met de zang van Helena Cazaerck was het helemaal af. Denk daarbij aan de punk van onder andere The Stooges en dan misschien nog een stukje harder. Vaak was het dan ook lastig te verstaan, maar het geheel kwam heerlijk over, of zoals Maria Iskariot het publiek veelvoudig liet zingen: “Dat Vind Ik Lekker”.
Op vrijdag verwelkomden we al de Canadezen van Danko Jones en ook op zaterdag bleek een Canadese band de weg naar Brabant gevonden te hebben. In de Phoenix was ruimte vrijgemaakt voor een show van Peach Pit. Net zoals voorgangers The Vices was het opnieuw tijd voor wat Indie-muziek, maar nu, zoals men het noemt met een hoog bubblegum-gehalte.Heerlijke no-nonsense popsongs klonken door de speakers en hoewel dat niet hoogdravend zou klinken wisten de heren van Peach Pit weldegelijk waar men mee bezig was. Zo stroomde de tent van de Phoenix langzamerhand steeds voller en er dropen niet veel bezoekers af. Peach Pit wist dan ook te boeien met een sterke songs en ook de aparte visuals deden nog een duit in het zakje. Waarom er zelfs pyros werden ingezet werd eigenlijk niet duidelijk, Peach Pit kon het prima af zonder. Hoewel de band in Nederland nog nauwelijks bekend was wisten ze vandaag ongetwijfeld wat fans voor zich te winnen. Dat was dan ook knap, want de speelde louter eigen materiaal op een cover van Her’s na, wat ook niet voor een groot meezingmoment zorgde. Wie weet wat voor toekomst er dan ook voor deze band is weggelegd.
Rowwen Hèze bestaat dit jaar 40 jaar en de Limburgse formatie rondom Jack Poels was al regelmatig op het festival te vinden, maar nog nooit speelde de band in de Theater-tent op Paaspop. Dat wou echter niet zeggen dat de band een theatershow ging opvoeren. Nadat het voor het publiek alleen al gigantisch dringen was om de tent binnen te komen kwam men er achter dat er slechts helemaal achter ruimte was gemaakt voor wat zitplaatsen, maar dat men voor de rest getuige zou zijn van een intiemere show. Onder luid gejuich werd de band aangekondigd en vanaf dat moment was het direct feest met Rowwen Héze. De vele meezingers en publieksfavorieten wisselden elkaar in een vlot tempo af en de keeltjes gingen dan ook wijd open voor Auto Vleegtuug, De Neus Umhoeg en Vergeate, maar ook kwamen er mooie ballades voorbij, waardoor eenieder toch weer kon zien dat deze band veel meer in huis had dan een simpele hoempapa. Eigenlijk hoeft Rowwen Hèze zich al lang niet meer te bewijzen en vooral niet bij het publiek vandaag op Paaspop Zo explodeerde de tent tijdens Henk Is Enne Lollige Vent en dat was zowaar de opmars naar de finale met de ultieme klassiekers Limburg en Bestel Mar. Een mooier feestje kon men zich dan ook in de theatertent niet wensen.
De opmars van Ramkot is al een tijdje gaande. De Belgen speelden festival na festival plat, maar ook zagen we hoe de band er onlangs in Doornroosje niet in slaagde om geheel te overtuigen. Vandaag in The Shelter was de band weer als vanouds op dreef Dit donkere rockhol paste precies bij de sound van Ramkot en het was tijd voor onvervalste rock die af en toe heel sterk deed denken aan Queens Of The Stone Age. Josh Homme en zijn band zullen niet snel naar Schijndel komen (hoewel de nieuwe tent misschien wel mogelijkheden biedt) maar Ramkot wist de behoefte aan deze muziek prima te vullen in The Shelter. Er bleek geen rem te zitten op deze act vandaag. De heren bleven maar gaan en gaan. Dit dravende tempo werd een hele lange tijd volgehouden en als dan ook de band even een paar rustigere nummers speelden leek men zich bijna te excuseren dat er even wat kalmer aan werd gedaan. Op de setlist stonden, net zoals bij de recente clubtour, een groot aantal nummers van hun meest recente album Rosa. Deze tracks waren een schot in de roos, dit was precies waarvoor de bezoekers naar deze tent waren gekomen. Stuwend, groovend, rockend, al deze termen waren van toepassing vandaag. Tot het einde van de set bleef de band er voor gaan, destructief op jacht om de tent te doen exploderen.
Al ruim 45 jaar brengt UB40 de zomerse klanken van reggae en vrolijke popsongs massa’s in beweging . De band scoorde talloze hits en daarvan zou het Paaspop-publiek er vandaag heel wat te horen krijgen in de Apollo. Wie dan ook toe was aan vrolijk dansfeestje was dan ook van harte welkom in de grote tent in Schijndel. Er was voldoende plek om een dansje te wagen en iedereen deed dat dan ook volop. Soms werd er een blik geworpen op het podium, maar ben bleek eerder gewoon te genieten van het dansspektakel, samen genieten van de alom bekende songs. De band uit Birmingham trapte af met Here I Am (Come and Take Me) waarna de een na andere grote hit volgde. Goed uitgevoerde songs volgden elkaar in een rap tempo op, waarbij UB40 weinig interactie had met het publiek. Het was de muziek die het werk deed en dat deze UB40 niet meer de band is met frontman Ali Campbell leek weinigen te deren, hoewel we toch het idee hebben niet met the real deal te maken te hebben. Sinds het vertrek van deze zanger was er een behoorlijke ruzie ontstaan over het gebruik van bandnaam UB40 en sindsdien zijn er dan ook twee UB40’s die allebei veel op tour zijn. Deze UB40 maakte er in ieder geval een gezellige show van met alle bekende hits. Red Red Wine, Kingston Town, Bring Me Your Cup, Maybe Tomorrow, alles kwam voorbij.
Overdag zag het Paaspopterrein er al schitterend uit, maar zodra het daglicht Schijndel had verlaten gingen alle lichtjes aan en was men getuige van een heel mooi schouwspel. Wat levert de crew elk jaar de mooiste bouwwerken af. Overal staan de bouwwerken in de schijnwerpers en klopt het wat men zegt, dit was het Last Vegas in Brabant. Qua aankleding spande Paaspop al jarenlang de kroon, zo zorgt de crew voor mooie looppaden, voldoende zitgelegenheden, amusant straattheater, maar ook kwam er regelmatig uit de grote masten vuurwerk tevoorschijn en werd het terrein bedolven onder een flinke laag confetti. Er zijn maar weinig festivals die zo groots inzetten op beleving.
In The Shelter was het vervolgens ook tijd voor de nodige duisternis. Het IJslandse Solstafir maakte korte metten met die vrolijkheid van zojuist. De formatie nam de toehoorders mee op een hypnotiserende trip vol met gitaargeweld en instrumentale klanken. Even baande iedereen zich even op die toendra, in het land van Solstafir. De post-metal had dan ook de juiste uitwerking in The Shelter waarbij mag gesteld worden dat dit muziek was voor de fijnproevers. Normaliter zou dit soort bands prima staan op de lineup van Roadburn, een festival wat toevalligerwijs ook tijdens Pasen aan de gang is in het naburige Tilburg. De show van Solstafir liep echter niet geheel vlekkeloos. Een pedalenbord levert het nodige oponthoud op, technici zijn regelmatig aan de gang om ervoor te zorgen dat de show toch weer verder zou gaan. Die tussenpozen kwamen echter niet verkeerd uit, het waren momenten om even bij te komen van de zware kost. Qua show hielden de heren het vrij sober. Gehuld in soort van Western-kleding keek men af en toe naar hun toehoorders, maar waren voornamelijk bezig met het focussen op hun spel. Ook de lichtshow droeg weinig tot niets bij, wat misschien juist zorgde voor die grauwe sfeer.
Een lange festivaldag in Schijndel kende ook zijn slachtoffers. Als dan ook rond de klok van één uur de huisband van Paaspop de avond mag afsluiten in The Shelter bleek dat maar voor een matig bevolkte tent te zijn. Velen hebben mogelijk al de aftocht geblazen, de camping opgezocht of de rit huiswaarts. Heeft men dan iets unieks gemist? Eigenlijk niet, maar wel een naam die keer op keer altijd levert. Eindhovens trots Peter Pan Speedrock mocht het licht uitdoen in Schijndel en net zoals bij eerdere edities van Paaspop waren zij weer als allerlaatste aan de beurt. Nadat intromuziek Cecil Brown heeft geklonken was het startschot gegeven voor een uurtje rock ’n roll in The Shelter. Peter Pan Speedrock trok fel van leer en nam een duik in hun discografie om zo een setlist voor te schotelen met de nodige nostalgie. Veel klassiekers waaronder Resurrection, Go Satan Go, Hallelujah en Auf der Achse passeerden de revue. Frontman Peter van Elderen merkte ook al op dat het publiek niet met veel was, maar men wel blij was met iedereen die was komen kijken. Ook bekommerde hij zich over het geluid van de naburige tent. Uiteraard mocht “nachtegaal” Dikke Dennis niet ontbreken en tot twee maal toe mocht deze markante persoonlijkheid een nummer meezingen, waaronder publieksfavoriet Schoppenaas, waarna hij uiteraard microfoon-koppend het podium weer verliet. Het aanwezige publiek ging er gelukkig compleet voor, de moshpits waren er evenals het gejuich en gebalde vuisten. Peter Pan Speedrock deed overigens ook aan een stukje zelfreflectie en vroegen zich af hoe vaak ze nu ondertussen al op het festival speelden. Ze gokten ondertussen op zo’n twintig keer en dat zou best eens kunnen kloppen. Keer op keer hebben deze mannen dan ook geleverd en aan hun verwachtingen voldaan. Misschien de band toch maar weer eens belonen met een beter tijdstip op het blokkenschema?
Foto’s door Charlotte Grips – Rockportaal.nl
