Het is alweer dertig jaar geleden dat ik Machine Head in Nighttown in Rotterdam live mocht ervaren. Een verjaardagsuitje dat me altjd is bijgebleven.
Van de bezetting van toen is alleen Robb Flynn nog over. Na de nodige wisselingen laat hij zich tegenwoordig bijstaan door bassist Jared MacEachern, gitarist Reece Scruggs en drummer Matt Alston. Hoewel Machine Head altijd tot de verbeelding heeft gesproken voor mij heeft de carrière van Machine Head met het album Into The Locust een nieuwe boost gekregen. Het succes zorgde ervoor dat Robb besloot om een tijd niet aan te treden op festivals. Daar is hij van terug gekomen en met succes, want de laatste jaren is Machine Head een graag geziene gast op de diverse internationale festivals.
Eind april was het tijd om het nieuwe album UNATØNED uit te brengen via Nuclear Blast Records. Het is een album dat bol staat van muziek zoals we het van deze iconen uit de Bay Area gewend zijn. Met krachtige erupties en melodieuze tussenstukken die geregeld doorspekt zijn met emotionele elementen.
Je wordt lekker gemaakt met LANDSCAPES ØF THØRNS dat een opmaat is voor ATØMIC REVELATIØNS. In alles ademt dit kracht met een refrein dat tot de verbeelding spreekt en de toegankelijkheid van Machine Head naar een hoger peil trekt. Het contrast zorgt ervoor dat de muziek sterk tot de verbeelding spreekt, waarin zelfs een stuk piano een korte maar prominente factor blijkt te zijn in het geheel.
De singles die inmiddels het publiek hebben mogen bereiken zijn een waar stukje kunstmetal. UNBØUND start met de zang van Robb en loopt uit in een vette groove die alles om je heen doet vergeten. Na de meer uptempo en krachtige stukken werkt Machine Had naar een melodieus refrein en juist dit contrast zorgt ook hier voor die aantrekkingskracht. Het gitaargeluid is subtiel in de complete basis en is, hoewel meer op de achtergrond goed aanwezig en scherp van karakter.
De andere single die tot de verbeelding spreekt is BØNESCRAPER. Het is de uitloop van DUSTMAKER. Een kort intermezzo dat geheel niet lijkt te passen in het totale plaatje.
Aan de ene kant altijd mooi hoe Robb zo’n compositie op zijn albums weet neer te zetten (met uitzondering van het vorige album toen alles van topkwaliteit was), aan de andere kant zo’n compositie die ik vaak skip. BØNESCRAPER echter is een compositie die vaak op repeat gaat. De compositie is een hart onder de riem voor allen die lijden aan een zwaar hart, omdat de liefde helaas uit het leven is genomen. Het gaat erover om de botten weer bij elkaar te schrapen om van daaruit je nieuwe leven weer vorm te geven. Het geluid bij BØNESCRAPER klinkt enorm vertrouwd, als een oude liefde die gelukkig nog altijd als een waakvlam en plek in je hart inneemt. Wat opvalt is het heerlijke ritme dat de basis vormt voor BØNESCRAPER. Een soort galopritme waarin het accent net op een andere tel ligt, dan je gevoelsmatig verwacht.
Het moge wel duidelijk zijn dat van slijtage nog geen sprake is bij deze toch wat oudere band. In ADDICTED TØ PAIN gaat het tempo namelijk alweer flink omhoog en krijgt het metalkarakter een nieuwe impuls. De gitaarsolo na twee minuten is kort, heeft het scherpe karakter van een thrashmetalsolo en vult aan.
Hoewel BLEEDING ME DRY dan weer zwaarder uit de startblokken vertrekt, geeft het een meer rustig gevoel als van een ballad die niet zo goed weet of het zich in moet houden of toch moet uitbreken uit de emotionele klassieke kooi. De compositie kiest gelukkig voor het laatste en gaat zwaar en krachtig los in de refreinen. Met SCØRN wordt de gevoelige snaar wel degelijk gevonden en geraakt. Ik vind het mooi dat Robb met zijn stemgeluid ook in de ‘ballads’ sterk overeind blijft.
Even terug op het album is de relatieve rust ook terug te vinden in NØT LØNG FØR THIS WØRLD dat hele sterke overeenkomsten heeft met SCØRN. Het lijken gewoon twee versies van eenzelfde compositie op hetzelfde album. Daarvoor word je nog wel getrakteerd op de melodieuze doch krachtige inzet van ØUTSIDER.
Machine Head laat met UNATØNED weten dat er rekening gehouden dient te worden met de metal die de band al decennia trouw verspreidt over deze wereld die wel behoefte heeft aan een stabiel en evenwichtig stuk Kunst.