Slechts 2000 exemplaren werden er geperst voor Recordstore Day 2021. Een plaat die vele fans dus toch misgelopen zijn, omdat het bemachtigen van één van deze albums, ondanks vroeg opstaan en direct bij opening van de winkel naar binnen stormen, toch nog echt een kwestie van pure mazzel was (of achteraf heel veel geld betalen). Metalville brengt nu dan toch een re-release waar veel fans (waaronder ikzelf) heel content mee kunnen zijn.
Ruwe of net iets andere mixen van bekende nummers als Ball Room Blitz, Blockbuster, Live For Today, Teenage Rampage en Hellraiser. Als je geen echte kenner bent, zal je niet snel iets opvallen, en zal de energie van deze klasse nummers je nog steeds een liefhebber kunnen maken. Maar als je heel veel zo’n nummer beluisterd hebt (bijvoorbeeld om het zelf te leren spelen), dan zijn er leuke details als verrassinkjes. Eentje die toch echt opvalt (of het is een “foutje” in mij digitale download?); die “drogere” benadering in Hellraiser en dan dat smurfenstemmetje nadat Brian zijn stem even lijkt over te slaan; geniaal! Lost Angels is bijna helemaal “uitgekleed”; die kale sound is eigenlijk ook heel erg passend. Ook leuk; kopstemmetjes oefenen op het instrumentale Love Is Like Oxygen. Wanneer de leadzang eens door een ander bandlid ingevuld wordt, zoals bij Rebel Rouser (zeer geslaagd door Steve), kan ook wel verfrissend zijn voor de afwisseling.
De echte meerwaarde zit hem echter in die extra tracks, outtakes en demo versies. De (veel te korte) demo versie van Windy City is bijvoorbeeld helemaal te gek! Ook het instrumentale Fire Engine is een heel creatief zoekplaatje; het Rockin’ In A Free World schema met zoveel Chorus dat het bijna op een The Cure versie gaat lijken. Qua sound past dit nummer trouwens in zijn geheel zo in de eighties wave, en volgens mij, komt dit dan ook oorspronkelijk uit de Waters Edge tijd. De mix van ZZ Top en Led Zeppelin in het Sweet kauwgomballen-jasje middels het zwaar onderschatte B-kantje van Love Is Like Oxygen, het voor velen onbekende Cover Girl is trouwens ook erg lekker (en deze versie niet zo gladjes als op Platinum Rare 2). Ach, eigenlijk staan er geen missers op dit album; een absolute must voor de echte liefhebbers van de band, maar ook luisteraars die “wel iets hebben” met Sweet, kunnen deze best eens proberen.