The Oddeven is op mijn radar gekomen (om maar in hun space/alien terminalogie te blijven) bij het album Darkness die vorig jaar verschenen is onder een gesternte van wiet en alien abductions. Het maakte op mij best een aangename indruk en ik ben dan ook blij verrast om zo snel een opvolger te vinden op de digitale deurmat.
The Oddeven maakt muziek wat zij zelf omschrijven als post grunge. De term zegt an sich niet heel veel, maar je kunt het vergelijken met een iets minder heavy en minder psych Monster Magnet of een band als Pist.On. Grunge zoals we die kennen van de grote vier uit de jaren 90 herken ik hier niet in. Het is in ieder geval muziek die gestoeld is op een flinke groove. Het zijn nummers met snel herkenbare melodielijnen, die je ook snel kan mee neuriën.
Hoe brengen de heren Weed (bass), E.T. (gitaar), Grant Walker (vocals) en Jim Chaney (drums) het er dan vanaf? Niet slecht kan ik zeggen, alleen wel enorm voorspelbaar. Ik heb nagenoeg geen enkele keer op het puntje van mijn stoel gezeten bij een nummer. De nummers trekken voorbij en klinken okay. Er zijn geen riffs die je omver blazen, zanglijnen die verrassen of bepaalde gimmicks die het de moeite waard zijn om een nummer nogmaals op te zetten.
Er valt dan ook weinig over het album te vertellen. Het is herkenbaar, de alien/drugs thematiek is enigszins grappig, maar ook niet om te gaan zitten schuddebuiken of hardop te lachen als je iets bizars hoort. Het is goed maar heel degelijk uitgevoerd. Ik kan me wel voorstellen dat het leuk is om de heren eens live te zien als een voorprogramma van een heavy rock band met iets meer goede songs. Een korte review ditmaal, want over zesjes valt nu eenmaal weinig te schrijven.