Met een hoes die minder creepy is dan het debuut, maar wel met dezelfde, behoorlijk opvallende kleurstellingen in het hoesontwerp, is dit de tweede langspeler van de band. De muziek kan ook ietsje minder heftig binnenkomen, dan je in eerste instantie zou kunnen vermoeden. Het Finse Mausoleum Gate mixt occulte seventies rock en eighties NWOBHM en geeft daar echt een eigen draai aan.
Dit doet denken aan zowel Iron Butterfly of Black Widow uit de seventies, als de tachtigerjaren bands als Diamond Head, Satan en Quartz. De combinatie van de typische eighties metal, met een ietwat dun, bijna demo-achtig geluid (dat in dit geval echt iets heeft!) en de zang van Jarno Saarinen laat me op een vreemde manier echt vaak aan die laatstgenoemde, Quartz denken. (gelijk weer eens Stoking Up The Fires Of Hell gedraaid). Dat toegevoegde (soms regelrecht “foute”) keyboard geeft het toch vaak echt een heel ander tintje, waardoor het toch zeker iets eigens heeft.
Zes nummers in totaal, met een speelduur van ruim zevenendertig minuten, op dit Space, Rituals And Magick; misschien ietwat karig naar huidige maatstaven, maar ondanks de misschien discutabele kwantiteit, is de kwaliteit absoluut goed te noemen. De nummers zijn allen degelijk en aardig creatief in arrangementen en zeer vakkundig qua uitvoering. Opener Vision Divine is hier gelijk een mooi voorbeeld van; een passende opbouw, pakkend en gedreven vervolg, met zowel eighties metal riffs en gitaarsound, als seventies acid accenten, overgangen en tussenloopjes (en let eens op dat fijne baswerk en die drumfills). Het keyboard heeft een verrassend aangename hoofdrol in Lucifer Shrine en in Sacred Be Thy Throne wordt fraai met de dynamiek gespeeld.
Zelfs vlagen Hawkwind schieten dan door mijn hoofd bij het horen van het gedreven titelnummer Space, Rituals And Magic, waar ook een heel fijn stuk ruimte voor de sologitaar zo ruim over de helft eventjes ingepast wordt. Afsluiter Witches Circle is vrij rustig, maar kundig en aantrekkelijk opgebouwd en uitgewerkt, met enkele passages die waarschijnlijk als toch enigszins opzwepend bedoeld zullen zijn, maar door het toch vrij dunne totaalgeluid, misschien niet helemaal tot hun recht komen. Toch al met al een plaat die voor de liefhebbers zeker aan te raden is om eens nader te beluisteren.