Oorspronkelijk mag Kodama dan geïnspireerd zijn op Hayao Miyazaki’s animatie film Princess Mononoke, maar de muziek is donkerder, duisterder en, bij vlagen, imposanter dan (mogelijk) verwacht. Alcest keert met deze plaat terug naar vertrouwde paden. Een kruising tussen post/ black metal en sferische, bijna als filmmuziek klinkende, psychedelische rock. Terug is ook de ijzingwekkende schreeuw, de bijna grunt en zweverige zang (zoals op opener Kodama). De kern van de muziek is lang uitgesponnen hard/ zacht gitaarwerk en vlijmscherpe drumritmes. Saai wordt het nooit, soms wel enigszins voorspelbaar. De muziek is namelijk een voortzetting van het eigen Alcest geluid. Het is dat de Fransen een meester zijn in tot detail uitgewerkte en geschreven nummers, want dat maakt dat Kodama gewoon weer een prima plaat is. Er zijn maar weinig bands die sfeerwisselingen, overgangen en diepgang in de muziek zo naadloos en natuurgetrouw op elkaar aan kunnen laten sluiten. In die zin is Kodama een geslaagde reis door een sfeervol landschap.
https://www.alcest-music.com/
Alcest – Kodama
303
vorig bericht