Rock in de hoogste versnelling, uitgevoerd door een roemruchte overlever.
Ontstaan in de New Wave Of British Heavy Metal is Cloven Hoof nog steeds actief. De toenmalige band bestond uit zanger David Potter, gitarist Steve Rounds, bassist Lee Payne en drummer Kevin Poutney. Op het podium hebben de vier bandleden de vier elementen Aarde, Water, Vuur en Lucht als alter-ego. In de jaren negentig van de vorige eeuw viel de band uit elkaar. Na ruim tien jaar werd er weer opnieuw getoerd. Payne is het enige overgebleven lid in de huidige samenstelling. Samen met zanger George Call, gitaristen Chris Coss en Luke Hatton, en drummer Danny White vormt hij de huidige line-up van Cloven Hoof.
De teksten op het nieuwe album zijn donker en duister. Onderwerpen als de duivel, de dood, oorlog en strijd zijn terugkerende thema’s. Het muzikale deel is voor een groot deel afgeleid van de NWOBHM rock uit de jaren tachtig, maar wel geëvolueerd naar hedendaagse vormen. Door de beide gitaristen wordt een muur van muzikale akkoorden opgetrokken, denk daar een repeterende drumpartij bij, en het beeld benadert de werkelijkheid. Vol gas gaan de nummers in de hoogste versnelling voorbij. I Talk To The Dead, Neon Angels, Time To Burn zijn zo maar een willekeurige greep uit de negen titels van het album. Het is lastig om een favoriet aan te wijzen, een nummer dat met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Eigenlijk zijn alle nummers gelijkwaardig van niveau. Plots komt al het geweld even tot rust, het ruim zeven minuten tellende Bannockburn begint verrassend intiem, vergeleken met de andere nummers. Na ruim twee minuten gaat het tempo toch omhoog, maar ondertussen heeft de band wel laten horen ook in rustige, ballad-achtige songs zijn mannetje te staan.
Drie kwartier stevige rock, dit album is niet alleen voor de hardcore fan. De liefhebber van NWOBHM en gerelateerde rock zal hier volop van kunnen genieten.
Cloven Hoof – Who Mourns For The Morning Star
265
vorig bericht