De terugblik van Eric van den Bosch

Ik heb al-tijd muziek opstaan. Het is echter sterk van mijn stemming afhankelijk wát er opstaat. Als Het Echte Leven niet meevalt grijp ik vaak weer terug op classic rock en bluesrock, zo ook dit jaar.
Laten er nou juist in die genres een stel tegenvallers geweest zijn. Bands en artiesten waarvan ik hoopte op een hele fijne nieuwe plaat, en waar dat uiteindelijk nogal tegenviel: Red Dragon Cartel, Graham Bonnet Band, het Jimi Hendrix-tribute van King’s X’ Dug Pinnick, Monster Truck en Don Airey’s soloalbum. Ook van de albums van Seasick Steve en Yossi Sassi had ik meer verwacht. Mijn jambandfavorieten Umphrey’s McGee stelden ernstig teleur met It’s Not Us en revancheerden zich weer enigszins met het onverwachte vervolgalbum It’s You.
Daarnaast waren er verschillende platen die ik wèl erg goed vond, maar die ik toch niet echt bleef draaien daarna. Dat kan met Het Echte Leven te maken hebben, maar ook met de druk van het steeds weer het volgende voor recensies te beluisteren nieuwe album. Dat laatste maakt wel eens dat je vergeet te genieten van wat er is uitgekomen. Zo kon het gebeuren dat toch écht prima platen als die van Lazuli en Robby Valentine al snel uit mijn playlist verdwenen.
Waar het wèl een goed jaar was, was bij de livealbums. Status Quo (een van de twee in elk geval), Marillion (All One Tonight), Leif de Leeuwband, Delta Deep, Ruben Hoeke Band (25 Live), Joe Bonamassa (British Blues Explosion Live), Beth Hart, de fijne livealbums bleven maar komen. Een top-10 van livealbums was dit jaar makkelijker dan een van studioalbums.
Gelukkig waren er ook dit jaar nog studioalbums die het wèl waarmaakten. Bonamassa’s Redemption was zijn lekkerste studioalbum sinds lang – hij en Beth Hart waren samen en afzonderlijk sowieso in grootse vorm dit jaar -, Idlewar ploegde tegen de stroom in voort met het derde studioalbum in drie jaar en op de valreep was Mike Slamer ineens terug met Devil’s Hand. Uiteindelijk is dit mijn top-10 geworden:
1. Idlewar – Fractured
2. Paul Gilbert – Behold Electric Guitar
3. Beth Hart – Live At The Royal Albert Hall
4. Joe Bonamassa – Redemption
5. Status Quo – Down Down & Dirty At Wacken
6. Devil’s Hand – Devil’s Hand
7. Leif de Leeuw Band – Live In Concert
8. Rick Parfitt – Over And Out (mijn eigen recensie)
9. Delta Deep – East Coast Live
10.Nazareth – Tattooed On My Brain
Voor volgend jaar hoop ik op een heerlijk Dug Pinnick-jaar. Er komen nieuwe albums van KXM en Grinder Blues en zelfs een documentaire, een biografie én een nieuw album van King’s X, als alles volgens plan gaat.
Blijf heel vanavond, dan spreken we elkaar weer in een nieuw en hopelijk beter muziekjaar.