Edenbridge – Dynamind

Melodische metal uit Oostenrijk met symfonische invloeden.
Het nieuwste album van Edenbridge is een dubbel album, tien nieuwe nummers en als extra komen deze tien titels als instrumentale tracks er bij. Het is alweer het veertiende album van deze in 1998 opgerichte band.
Het album opent sterk met The Memory Hunter, een nummer met stevig gitaarwerk, omlijst met ritmische drums en toetsenwerk. Zangeres Sabine Edelsbacher laat haar vocalen weer klinken als vanuits, er zit blijkbaar geen slijtage op. Ze heeft een prettige, heldere stem die zich blijkbaar zonder enige merkbare inspanning overeind houdt tussen al dat muzikale geweld. De beide gitaristen, Arne Stockhammer en Dominik Sebastian strijden om de solo’s en leggen een solide partij riffs neer op het nummer.
Where Dreams Collide is een wat meer uptempo nummer, er zit wat meer vaart in. On The Other Side heeft wat Keltische invloeden, het is even een ander nummer dan de voorgaande nummers. Wat wel blijft is de melodieuze rock. Het is een nummer dat al vijftien jaar in de gedachten van Lanvall (Stockhammer) verborgen lag. De nummers komen gelijk binnen, er is niet een ‘even wennen’ periode. Qua composities heeft de band het goed gedaan dus, er is absoluut geen sprake van sleur of verveling met dit album.
Tauerngold is afwisselend stevig en rustig. Bijna agressieve gitaar riffs worden afgewisseld met rustige stukken muziek en zang. Het is een nummer met twee gezichten. Met ruim twaalf minuten is The Last Of His Kind het langste nummer van het album. Lanvall  zit dit nummer als nummer drie in de reeks met de titelnummers van de albums The Grand Design en Myearthdream. Alle drie de nummers snijden het probleem aan van de vervuiling van onze planeet.
Edenbridge levert (alweer) een sterk album af met Dynamind.