Na dertig jaar herrees Fifth Angel in 2018 met het derde album The Third Secret. Een album waarop de band laat horen nog lang niet uitgespeeld te zijn. “De vergetelheid voorbij is Fifth Angel helemaal in de ‘running’ via The Third Secret. Heavymetal is springlevend en wordt krachtig neergezet door deze ‘ouwe rotten’. Liefhebbers van het oude Rainbow of (Ronnie James) Dio kunnen dit schijfje meteen bestellen.”(Rockportaal). Gitarist Kendall Bechtel heeft de band eind 2018 helaas verlaten, maar het trio Ed Archer, Steve Conley en Jim Dofka zetten gedrieën op het nieuwe album When Angels Kill een ijzersterke gitaarmuur neer die uitstekend past in de traditie van de band.
Het nieuwe album telt maar liefst veertien nieuwe composities die van begin tot eind wederom een tijdloos karakter kennen. Veel composities hebben een sample in zich waardoor je het verhaal over de jonge man Phoenix, gevangen in de toekomst in een sterk veranderde wereld, kunt volgen. Phoenix maakt deel uit van een groep mensen die voor een betere wereld vechten. Een universeel thema dat al decennia tot de verbeelding spreekt en zal spreken.
Muzikaal gezien is het duidelijk waar de voorliefde van Fifth Angel te vinden is. When Angels Kill laat na het intro Descent Into Darkness meteen horen dat Ronnie James Dio één van de voorbeelden is van de band. En eerlijk gezegd komt dat mede door het charismatische stemgeluid van Steve Carlsson, die (heel toevallig) Ken Mary ontmoette in Phoenix(!)). Ook in Empire Of Hate en Blinded And Bleeding komt de ziel van Dio terug. Het tempo is lekker en het geluid klinkt lekker vol. De compositie is uitstekend opgebouwd en de strakke ritmesectie van bassist John Macko en drummer Ken Mary zorgt ervoor dat er voldoende vaart zit in de compositie.
De thuisbasis van Fifth Angel is Seattle, tevens de basis voor Queensrÿche en in Kill The Pain zijn er kleine accenten van Queensrÿche te horen. Het tempo is vrij rustig en daardoor ook aantrekkelijk. Naast Queensrÿche past Kill The Pain ook in het straatje van Axel Rudi Pell.
Buiten alle vergelijkingen moet gesteld worden dat Fifth Angel vooral een sterk hardrockgeluid neerzet in een eigen stijl. Resist The Tyrant is daar een voorbeeld van en in On Wings Of Steel is het in een goed tempo goed headbangen terwijl de gitaarmuur je ondersteunt.
De band kun je deze zomer onder meer tegenkomen op Alcatraz festival en het zou me niets verbazen wanneer We Are Immortal daar te horen krijgen. Dit is zo’n publieksanthem dat de vuisten de lucht in krijgt, de handjes op elkaar en de met bier gesmeerde kelen laat meebrullen.
Run To The Black is een compositie in de betere heavymetaltraditie en Seven Angels (wat heeft de band toch met nummers?) spreekt vooral de gitaarmelodie erg aan. Seven Angels heeft een goed tempo, raast lekker door en heeft een refrein waarbij je kunt denken aan Iron Maiden. Maar het is vooral, zoals gezegd die gitaarmelodie die zich door de compositie heen weeft en aanpreekt.
Naar het einde van het album toe krijgt de luisteraar een mooie powerballad voorgeschoteld in de vorm van Ashes To Ashes en de compositie The End Of Everything. Klinkt niet hoopvol, moet ik zeggen. The End Of Everything is een bijzondere compositie. Niet alleen de titel doet vermoeden dat het afgelopen is, maar de hele muzikale lijn werkt naar een einde toe. Dan is het verrassend dat het album nog afsluit met Light The Skies. Een compositie waar Fifth Angel nog even alle registers opentrekt en een stevige heavymetalrocker neerzet. Je hoort mij echter niet klagen, want When Angels Kill is een dijk van een album voor de liefhebber van stevige hardrock.
Fifth Angel is nog lang niet uitgespeeld heb ik zo het vermoeden. Het mag dan (pas) het vierde album van de band zijn sinds 1984, maar dan krijg je ook wel wat.