Hatebreed – Effenaar (Eindhoven) 13/08/'2017

De Amerikaanse Hardcorehelden van Hatebreed zijn al regelmatig in ons land te zien geweest, maar het is wel al een tijdje geleden dat er een clubshow op het menu stond. Te midden van het festivalseizoen heeft de Effenaar ze weten te strikken voor een show in Eindhoven. Laten de Amerikanen de concertzaal op zijn grondvesten trillen?
Bij binnenkomst lijkt het nog een vrij rustige avond te worden. Laten de hardcore-fans het vanavond afweten, zit men nog overal op een festival of is een zondagavondshow te veel gevraagd? Om de zaal alvast op te warmen zijn de heren van Cryptopsy ingeschakeld. De death metalband zijn net zoals het hoofdprogramma al jaren bezig en dit jaar viert de band het 20-jarig bestaan van het album None So Vile. Het publiek in Eindhoven wordt op de proef gesteld door de verrichtingen van Cryptopsy. Muzikaal is het van hoog niveau, het spel is technisch en razendsnel, maar dan is er helaas een frontman die zijn brullende grunts niet meer kan doen klinken als een langgerekte “bûhhhh”. Hier voegt hij af en toe nog een krijs aan toe en meer valt er niet op te maken uit de uitingen van de zanger. Deze manier van grunten past hij toe op elk nummer, waardoor alles enorm op elkaar begint te lijken. Tussen de nummers door probeert hij de Effenaar, die ondertussen redelijk is volgelopen tot een circlepit te bewegen. Helaas voor hem blijft iedereen ver van de pit vandaan en ontstaat er een grote ruimte in het midden van de zaal waar slechts een handvol fans er volop van genieten. Nee, Cryptopsy blijkt verre van de ideale opener voor deze avond.
Misschien hebben de fans van Hatebreed bewust het voorprogramma overgeslagen, want als intromuziek Bad Boys klinkt wordt door een voltallige Effenaar meegezongen. Men weet hoe laat het is en niet veel later slaat de vlam in de pan met opener A.D. De zaal van de Effenaar is veranderd in èèn grote moshpit en van voor- tot achteraan gaan de vuisten de lucht in. De sfeer zit er dan ook direct goed in en als publieksfavorieten Never Let It Die en Tear It Down ook nog eens vroeg voorbijkomen verhoogt dit alleen maar de feestvreugde. Frontman Jamey lijkt verbaasd over de sfeer in de zaal: “They told me not to do clubshows on sundays” “They were wrong!”
Hatebreed speelt vandaag geen verrassende set, maar het is wel strak gitaarspel wat de mannen laten horen en ze doen het vol overgave. Oude publieksfavorieten worden afgewisseld met wat nieuwe songs en zo horen we wat de heren in de loop der jaren hebben uitgebracht. Even is het tijd voor een serieus moment in de show, waarbij Jamey stilstaat bij de overlijden van muzikanten Chris Cornell en Chester Bennington. Hij onderstreept dat depressiviteit een bespreekbaar issue moet zijn en niet onderschat moet worden en hopelijk iedereen vanavond met een goed gevoel huiswaarts keert. Deze woorden leveren hem een groot applaus op en de show dendert weer heerlijk voort. De tomeloze energie van Hatebreed laat het nimmer afweten. Of dat nu op een festival is of ergens tijdens een clubshow, Hatebreed gaat altijd voluit. Het is dan ook heerlijk om de heren uit de Verenigde Staten aan het werk te zien en de moshpits worden alleen maar groter en groter. Vooral als Jamey nogmaals oproept voor een circlepit. Overal komen de fans aanstormen hier aan mee te helpen. Jamey lijkt opnieuw verbaasd over de energie van het publiek op deze zondagavond. Helaas lijkt er na zo’n drie kwartier een einde te komen aan deze show. De muziek klinkt al in de zaal van de Effenaar en ook zijn de lichten al aan. Gelukkig keren de heren van Hatebreed nog terug op het podium om alsnog een paar nummers te spelen. Met Driven by Suffering en As Diehard As They Come komt er wel een einde aan de show van Hatebreed die uiteindelijk ongeveer een krap uurtje duurt. Iets langer had best gemogen, want van Hatebreed krijg je nooit genoeg.
Archief-foto Hatebreed door Marc Koetse – Rockportaal.nl