Het is nog zomer maar we zetten koers richting herfst. Dit is de perfecte soundtrack voor die dagen. Franse gothic rock, dus zeker geen zomerhitje te bekennen op deze plaat.
Galmende zang en synthesizer muziek maken duidelijk dat we hier naar gothic rock luisteren. Met een vleugje The Cure, dikke dosis Type O Negative en, vooral in de vocals, een snufje HIM is dit het type plaat dat je de zwarte nagellak en eyeliner uit de kast zal laten halen. Mocht ook de invloed van Depeche Mode je ontgaan zijn, er staat een cover van deze band op dit album zelfs, It’s No Good.
Er is voor een album in eigen beheer bijzonder veel aandacht besteed aan de produktie. Op Paris Spleen blijkt dat bijvoorbeeld door hoe perfect de vrouwelijke achtergrondzang in de mix staat. Daarnaast is het knap om die dikke gothic galm neer te zetten in de vocals zonder dat je de indruk krijgt dat het in een koekblik is opgenomen. De lage tonen overstemmen nergens de zang maar bieden die juist een platform om te schijnen.
De riffs hebben een lichte doom ondertoon en doen me soms even denken hoe het zou klinken als Tommy Iommi i.p.v. in Black Sabbath gespeeld had in een gothic rock band. Het scherpe randje in die riffs houden je genoeg bij de les om te voorkomen dat je verdrinkt in de lome, melancholische klanken van de nummers.
Vol van de stereotype elementen die je bij gothic rock verwacht zal dit voor de fans een erg genietbaar album zijn. Voor de doorsnee rock- of metal liefhebber kan het wat trage karakter wellicht op de zenuwen gaan werken.
Voor de liefhebbers is het (alleen) digitale album te downloaden op https://invadingchapel.bandcamp.com/
Invading Chapel – Ghostly Rock Season
433
vorig bericht