Melodie! Dat is de basis van het nieuwe Katatonia album. Sky Void of Stars keert terug naar het meer rock en metal georiënteerde geluid van de band. Niet dat de band ooit de progressieve rockpaden heeft verlaten, maar de invloed van elektronica is op deze plaat minder duidelijk aanwezig. Het gevolg is een consistent album vol met melodieuze metalnummers. De plaat kent eigenlijk geen nummers die compleet anders klinken dan de rest. Iets wat Katatonia op eerdere platen nog wel liet horen. Die verrassing mag er dan af zijn, maar de nummers op Sky Void of Stars zijn allemaal erg sterk. In compositie, afwisseling en in (samen)spel. Centraal staat de magische stem van Jonas Renkse. De samenwerking met de elektrische (bas)gitaren en drums is echter perfect in balans. Het geeft regelmatig ruimte aan lekker vol op de voorgrond solerend gitaarwerk. Hoogtepunten noemen heeft eigenlijk geen zin. Het hele album ademt klasse uit. Opvallende nummers zijn er wel. Zo wordt de melancholische ballad Impermanence aangevuld met de uitstekende en prima bij Jonas passende stem van Joel Ekelöf (Soen). Die melancholie blijft ook overeind op de daaropvolgende semi-ballads Slera en Atrium. No Beacon To Illuminate Our Fall is misschien wel het meest veelzijdige nummer op de plaat. Het gemak waarop de breaks gemaakt worden en er van hard naar zacht gegaan wordt tekent de huidige topvorm van de band. De harde progressieve opener Austerity zet direct de eigenzinnige toon. Dat eindigt met het ronkende bonusnummer Absconder. Daartussen zitten vooral veel melodieuze rocknummers. Ook Opaline groeit uit tot een oorwurm. De groove van Colossal Shade laat je vanaf het begin niet meer los. Author wordt gedragen door de progressieve aanpak. Alleen Birds en Drab Moon steken niet boven de rest uit. In alles typisch Katatonia, maar wel zoals we ze al zo vaak gehoord hebben.
Katatonia blijft op Sky Void of Stars zichzelf. Bij elke luisterbeurt groeit de plaat gestaag door. Telkens valt er weer wat nieuws te horen. De plaat is misschien wel de meest consistente plaat uit de geschiedenis van de band. Na een aantal luisterbeurten valt pas echt het kwartje. Dan openbaart zich een nieuwe Katatonia parel. Die zich vooral laat onderscheiden door melodie en ijzersterk geschreven en uitgevoerde nummers. Herkenbaar, maar erg goed gebracht.