Korpiklaani – 013 (Tilburg) – 23/02/2019

Na iets minder dan een half uur betreed Turisas het podium. De zaal staat inmiddels propvol en als het epische intro klinkt wordt iedereen enthousiast. As Torches Rise is een geweldige start en er wordt meteen goed gemosht voorin de zaal. De band heeft een geweldige podium uitstraling door hun performance, maar ook hun kenmerkende rode corpse paint zijn ze een genot om naar te kijken. Frontman Mathias Nygård laat horen dat hij niet alleen een goede scream heeft, maar ook een geweldige cleane zangstem en prachtige diepe spreekstem. Violiste Caitlin De Ville komt er vanaf het tweede nummer bij op het podium. Tijdens het optreden zien we haar geregeld van kleding wisselen, wat een leuke toevoeging is aan haar performance.

Na een half uur ombouw is daar headliner Korpiklaani. Ze beginnen hun set met twee lekkere pittige nummers maar zaken daarna helaas af naar het rustige repertoire. Dat is niet waar het publiek op gewacht heeft.  Frontman Jonne Järvelä klinkt in het begin van de set erg goed, maar begint steeds meer zijn stem te verliezen tot op het punt dat hij soms amper te horen is als hij later in de set zingt. Gitarist Kalle Savijärvi neemt de meeste backing vocals voor zijn rekening. Korpiklaani zet niet het feest neer wat we van hen gewend zijn en naar mate de set vordert zie je ook meer en meer mensen ze zaal verlaten. De mannen zetten we een goede performance neer en je ziet vooral vooraan een aantal diehard fans die ook op het rustige werk helemaal uit hun plaat gaan. Maar dat is in de rest van de zaal toch wel anders. Pas op het laatst volgen 4 feest nummers waaronder Wooden Pint en als één van de toegiften Beer Beer waarbij de zangers van Heidevolk de zang voor hun rekening nemen. Helaas kunnen 4 nummers de rest van de 1,5 uur niet redden en is het merendeel van het publiek na de afsluiter Vodka nog steeds teleurgesteld. Ik hoop dat de volgende keer dat ik Korpiklaani weer tref dat ze weer hun oude feestende zelf zijn.