Landmvrks – Fantasy

Wanneer ik in de gelegenheid zou zijn om een compilatiealbum te mogen maken met beste metalcorecomposities zou Winter van Landmvrks zeker een compositie zijn die ik zou overwegen. Winter, dat van het debuutalbum Hollow van Landmvrks komt, heeft alle elementen waar voor mij een goede metalcorecompositie aan zou moeten voldoen.
De band die in 2014 door zanger Florent Salfati en drummer Nicolas Soriano is opgericht heeft met Hollow een stevig visitekaartje afgeleverd wat hen uiteindelijk een deal met Arising Empire heeft opgeleverd.
Maar heeft Landmvrks het niveau weten te behouden op de opvolger Fantasy. Ja en nee. Ja, ook Fantasy is een dijk van een album waar metalcore in neon-hoofdletters wordt onderwezen. En nee, want het werk van de laatste drie jaar op het podium en in de studio heeft ervoor gezorgd dat de band een meer volwassen geluid laat horen, zonder echter de ‘jeugdige’ frisheid te verliezen.
Het album staat vol met ijzersterke composities maar een aantal steekt daar nog met kop en schouders boven uit. De opener Fantasy start fris, maar al gauw gaat het viertal uit Frankrijk goed los. En die variëteit is kenmerkend voor het geluid van Landmvrks. De refreinen zijn zo verdomd melodieus dat ze meteen tot de verbeelding spreken en een mooi contrast bieden aan de diepe grunts er tussendoor. Muzikaal worden er zeker een aantal fikse mokerslagen uitgedeeld en mag Fantasy als een juweeltje de analen in.
Wake Up Call mag gerust letterlijk genomen worden. De compositie is uitstekend opgebouwd en grooved door ritme en gitaarspel. Drummer Nicolas Soriano zorgt voor de vaart in de compositie maar weet ook duidelijk wanneer hij zich even moet inhouden om in een sterke breakdown Florent uit te lokken tot een diepe zwarte grunt. Het repeterende riffgeluid is goed geplaatst en lokt snelheid uit.
De derde compositie die zeer overtuigt is Blistering waarvan tevens een video is geschoten. Deze compositie is helemaal af. Dit is metalcore zoals het gespeeld moet worden. Het heeft alle metalcore-elementen in zich en die worden dan ook met verve neergezet.
De overige composities zorgen ervoor dat Fantasy een evenwichtig en kwalitatief goed album is geworden. Met Scars, The Worst Of You And Me en Reckonning weet Landmvrks een wat breder publiek aan te spreken met heerlijke gangbare metalcore. Dit altijd met een finesse in de refreinen en gesierd met een jeugdig elan en ijzersterke breakdowns. False Reality klinkt opzwepend  en krachtig en ook hier laat Florent horen dat hij over een stevig en veelzijdig stemgeluid beschikt dat op de juiste moment gevoelig of diep en krachtig wordt ingezet.
Er zijn op het album nog wat kleine, wat afwijkende, accenten te vinden. In Dead Inside maakt Landmvrks gebruik van een subtiele ritme-/tempowisseling waardoor het karakter licht veranderd en het prachtige Alive (featuring Camille Contreras) is een ballad die menig hart zal doen smelten. De stemmen van Florentin en Camille zijn afzonderlijk lekker om te horen, maar klinken als duet ook heel prettig. Met Disdain sluit Landmvrks een uitzonderlijk album af waarbij de band zijn verwachting of noem het belofte inwilligt en een album uitbrengt dat, zeker binnen het metalcoregenre, op menig jaarlijst zou moeten verschijnen.
Met Hollow maakte Landmvrks me nieuwsgierig en met Fantasy weet ik dat dit een blijvertje is die me zeker nog zal gaan verrassen en verblijden in de toekomst.