Het album is al eventjes uit, maar zeker het beluisteren waard. De muziek is een mix van pop met een vleugje rock. Het album is geïnspireerd door bands Paramore en Kings of Leon en dat valt ook terug te horen op dit schijfje. Vrijwel alle nummers hebben geen titel die letterlijk voorkomt in het liedje, maar een conclusie waar wel naar gerefereerd wordt, wat voor een beginnende band wel opvallend is.
“Don’t Stop Me” is een van de nummers die er uit springt. Het is een rustiger nummer waarin gebruik wordt gemaakt van piano wat het nummer een meer speciaal tintje geeft. Het nummer gaat over een persoon die verliefd is maar deze liefde wordt niet beantwoord. Dit nummer heeft een heel toegankelijk refrein wat je na een paar keer luisteren wel mee kan zingen. De opbouw van het nummer is zoals deze meestal gedaan wordt en het sluit vrij abrupt af.
De tekst van sommige nummers is niet altijd goed te verstaan, wat wel jammer is. Ook zijn de songteksten nergens terug te vinden of te lezen, waardoor de betekenis van het nummer soms niet goed duidelijk wordt. Hierdoor komt het album niet helemaal goed uit de verf.
Een ander nummer genaamd “Losing Game” gaat zoals de titel al zegt over “bang zijn iemand te verliezen”. Hierin laat de zanger horen wat hij voor zang kwaliteiten heeft door een paar keer goed uit te halen. Het instrument gebruik in dit nummer is niet echt uitspringend of spectaculair, eigenlijk gedurende het hele album niet, wat het misschien nog interessanter had kunnen maken. Want als deze band live speelt valt te horen dat ze dit zeker wel in huis hebben.
De titel van het album is niet geheel duidelijk gedefinieerd maar zou te maken kunnen hebben met geschaad vertrouwen in een relatie. Al met al is het een leuk album, maar niet heel speciaal.
Life's Electric – Trust Me I'm A Doctor
214
vorig bericht