LIVMODER – Livmoder (EP)

Je hoort wel eens spreken van boze mannenmuziek als het gaat om metal en hardcore. Dat zou dit tot boze vrouwenmuziek maken. Maar daar doe je het project dan mee te kort. Vocaliste Pernilla Ellens en gitarist, bassist en programmeur Luca de Gier (o.a. Bloedkoker) zijn LIVMODER en brengen wat unieks!
De stijl van de band laat zich grofweg omschrijven als een botsing tussen gabberpunk, noise en riot grrrl met hier en daar een extra verrassing. Dat deze EP is uitgebracht op Internationale Vrouwendag is geen toeval.  Dat is niet alleen omdat Livmoder Zweeds is voor baarmoeder. Tekstueel wordt de kracht van de vrouw gevierd en worden tegelijk de frustraties er als een soort exorcisme uitgedreven.
De eerste track, Never Thine maakt je gelijk wakker met een serie van mitrailleur beats en de geschreeuwde vocals van Pernilla. Binnen 38 seconden is het over en zit je rechtop in je stoel of ben je omver geblazen. Don’t Like You en  Stupid Chains borduren verder op dat concept. Fuck Boys  heeft een vettere gitaarsound met een op black metal leest geschoeide tremolo riff.
Feminax verrast met het voorlezen van een bijsluiter onder een soundscape van synthesizer. Nee, dit is geen Top 40 muziek, beste lezer. Dat nummer is wel een mooie overgang naar de iets langere track, Never Enough. Een soort van diepe house beat draagt het nummer. Dan volgt het onheilspellend klinkende Malaria! waarin we nogal wat Neue Deutsche Welle  invloeden terug horen. Denk aan  Einstürzende Neubauten maar dan met Nina Hagen als frontvrouw. Het is dan ook niet vreemd dat het nummer Duitstalig is.
Geluidsexplosie Hysterical Hormonal sluit het album furieus af, de luisteraar wat verpletterd en verbijsterd achterlatend.
Dit is een echt underground project, wat prima gepast had op het ter ziele gegane Bloodshed Fest. Muziek voor in de kraakpanden, muziek die nog op cassettes hoort. Boeiend, maar zeker niet voor de gemiddelde punk- of metalfan.