De zaal van de Willemeen heeft speciaal voor vanavond een kleine make-over ondergaan. Boven het hoofdpodium hangen kroonluchters en aan de zijkant van de zaal is nog een mini-podium gebouwd met enkele kroonluchters erboven. Aan de achterwanden hangen Perzische kleden. Dit alles om een intieme sfeer te creëren. Als hoofdprogramma deze avond heeft Willemeen namelijk Marcela Bovio over de vloer. Zij was frontvrouw van de progressieve metalband Stream Of Passion. Deze band heeft recent afscheid genomen en ondertussen is Marcela een klassiek solo-project gestart. Haar debuutalbum “Unprecedented”, met volledig zelf geschreven materiaal, is alweer een tijdje uit en sinds kort is er ook een piano-versie van dit album uitgekomen, welke erg mooi gearrangeerd is door toetsenist Erik van Ittersum, die haar vanavond ook begeleidt op elektrische piano. De support acts kennen we met name ook uit het stevigere genre. De bands Sleeping Romance en February Moon gaan speciaal voor deze avond ook (semi) unplugged.
Als eerste mag de band Sleeping Romance uit Italië plaatsnemen op het mini-podium. Althans, alleen frontvrouw Federica Lanna en gitarist Federico Truzzi zijn aanwezig. Zij gewapend met een mooie stem en hij met twee verschillende akoestische gitaren. Erg veel materiaal hebben ze nog niet. Ze spelen vooral wat nummers van hun enige cd “Enlighten”. Ze vertellen dat ze bezig zijn met een nieuw album die binnenkort uit zal komen. Hier krijgen we alvast wat akoestische voorproefjes van te horen. Het is duidelijk te horen dat ze worden beïnvloed door bands als Within Temptation. Daar maken ze geen geheim van en ze spelen vanavond ook de WT-cover What Have You Done. Later komt ook de The Gathering cover You Learn About It voorbij. Dat doen ze op een heel degelijke manier. Federico verontschuldigt zich in het Engels met onvervalst Italiaans accent dat hij hartstikke ziek is en zegt lachend dat hij wel verplicht was om te komen omdat hij anders vermoord zou worden door Federica. Tijdens het optreden is er niet veel van te merken en professioneel als hij is, geeft hij zich helemaal over aan zijn gitaarspel. Hij maant het publiek om af en toe ook de “horns up” te doen, omdat ze tenslotte toch een metalband zijn, ondanks dat ze nu een lieflijk akoestisch setje spelen. Nadat ze een half uurtje hebben gespeeld, staat de volgende band alweer klaar op het grote podium.
Het is nu de beurt aan een band waar ik nog niet eerder van had gehoord, February Moon. Deze Nijmeegse band bestaat nog niet zo lang, maar het is duidelijk dat deze groep met studenten van 
het Conservatorium erg talentvol is. Vorig jaar werden ze winnaar van de bandcompetitie De Roos van Nijmegen. In februari van dit jaar presenteerden ze hun allereerste EP “All We Ever Do” in de Merleyn in Nijmegen. Louter positieve recensies vielen hen ten deel. Vanavond staat de voltallige band op het podium van Willemeen voor een semi-akoestische set. Ze spelen een prachtige mix van alternative pop, indie en een vleugje post-rock. Voor liefhebbers van bands als London Grammar, Sigur Rós en Agnes Obel en London Grammar is dit een echte aanrader. Zangeres Hanne van Renesse heeft een prachtige stem, waarin ze de emoties goed weet over te brengen, van zacht dromerig tot krachtig en intens. De teksten van de nummers gaan veelal over het achterlaten van dierbaren en verloren liefdes en je gelooft haar meteen. Voornamelijk zit ze op een hoge kruk met een akoestische gitaar en zo nu en dan neemt ze ook plaats achter het keyboard. De bescheiden Ronja Kapitza versterkt de melancholie in de muziek met haar prachtige cellopartijen. Drummer Casper Bongers en bassiste Doraly Vermeulen, die zich achterin op het podium bevinden in het donker, zijn verantwoordelijk voor de ritmesectie. De gene die nog het meest uit zijn dak gaat is gitarist Florian Hermsen. Hij gaat helemaal op in zijn spel en wanneer hij zijn ingewikkelde gitaarsolo’s afrondt volgt er een ware ontlading van euforie. Wat vrij opmerkelijk is, is dat hun setlist bestaat uit zeven nummers maar dat ze daarvan slechts twee nummers spelen van hun vier tracks tellende EP. Ik ben benieuwd of dit betekent dat er binnenkort weer iets op een schijfje gaat verschijnen. Ik hoop het van harte, want het klinkt erg veelbelovend en ik gun deze band alle succes van de wereld.
Voordat Marcela Bovio het grote podium kan betreden moet er eerst worden opgeruimd en krijgt Sleeping Romance nog een kwartiertje de gelegenheid om een paar nummers te spelen op het mini-podium. Een van hun fans die er vanavond bij is, is vandaag jarig en we zingen hem met zijn allen het Happy Birthday liedje toe, maar we moeten dit op een hele onaangename, saaie toon doen. Een nogal aparte vorm van humor, maar iedereen, inclusief de jarige kan er de lol wel van inzien.
En dan is het eindelijk de beurt aan Marcela Bovio. Het is nu de tweede keer dat ik een solo-optreden van haar met piano-begeleiding meemaak. Vorige maand gaf ze al een voorproefje als support act van Kingfisher Sky in het Veur Theater in Leidschendam. Nu speelt zij samen met toetsenist Erik van Ittersum voor het eerst een volwaardige set van een uur. Met een licht onheilspellend piano-intro zet Erik het melancholische nummer Hay Amores in waarop de van oorsprong Mexicaanse Marcela zich meteen van haar beste kunnen laat horen in haar moedertaal. Door het intieme karakter van het optreden krijgt Marcela de kans om goed te laten horen over welke kwaliteiten zij beschikt. Ze is een veelzijdige zangeres die zowel de popzang als sopraanzang goed beheerst en is goed in staat de balans te houden zonder dat het al te schreeuwerig wordt hoewel ze daar wel op moet letten. De songs op haar album zijn persoonlijk, over herinneringen aan haar jeugd en over haar kijk op de wereld. De huidige setting is dus bij uitstek geschikt om deze en de emoties die hierbij gepaard gaan, op een mooie manier over te brengen. Alle nummers van het album passeren de revue en tussendoor komt ook de Stream Of Passion song Nostalgia voorbij, wat qua oorspronkelijke stijl zo op de solo-cd van Marcela had kunnen staan. Tussen de nummers door neemt Marcela uitgebreid de tijd om tegen haar publiek te praten. Zo vertelt ze, als ze de nummers The Cartographers en Saboteurs aankondigt, dit niet bepaald vrolijke nummers zijn en gaan over hoe bepaalde mensen hun religie interpreteren en tot welke nare daden hun waanzinnige gedachten leiden. De zwaarmoedigheid wordt even doorbroken met het nummer Pure Imagination, uit de film Charlie & The Chocolate Factory. De set wordt uiteindelijk afgesloten met het nummer Powerless dat allerminst “powerless” is en ik bespeur hier zelfs een wat Stream Of Passion-achtige vibe. Een daverend applaus volgt en na afloop neemt Marcela ruim de tijd om bij de merchandise-stand een praatje te maken met de fans, en uiteraard wat cd’s te verkopen en te signeren.
Setlist February Moon: All I Ever Do – Heart Of Glass – Outgrown – No Man’s Land – I Saw A Boat – The Weight – Wasted
Setlist Marcela Bovio: Hay Amores – Found! – The Treasure Hunter – Dime – Nostalgia – Saboteurs – Alicia – The Cartographers – Nature Boy – Stars – Pure Imagination – The One – Powerless
Marcela Bovio – Willemeen (Arnhem) 07/04/2017
200
vorig bericht