Zin in muziek met een donkere sfeer maar nog te veel hoofdpijn van die dronken avond gisteren voor black metal? Dan is dark folk een mooi genre voor jou. Mortifero is een relatief nieuwe band die dit genre brengt, The Death Ballads is hun eerste release.
Het brein achter deze band, Michelle Bouma, draagt dezelfde artiestennaam als de band, Mortifero. Met een verleden als live bassist van black metal band Asagraum en achtergrond vocalen voor Grá, Uuntar and Elfsgedroch heeft ze haar sporen in de muziekwereld al verdiend. Nortfalke (bas/percussie) en Neer (gitaar) werden aan de band toegevoegd als live artiesten.
Dat artiesten die doorgaans harde gitaarmuziek maken, ook prima rustige akoestische muziek kunnen maken bewezen o.a. Jonathan Hultén (ex-Tribulation) en Adam Nergal Darski (Behemoth met zijn project Me And That Man) onlangs al. Mortifero illustreert dat met deze EP nog eens dubbel.
Zoals dark folk betaamd handelen de teksten over moord, het occulte en hekserij. De warme, bezwerende stem van Mortifero past prima bij de muzikale, akoestische omlijsting. De gecreëerde sfeer doet je belanden in een donker bos, waar de rook van een kampvuur langzaam omhoog kronkelt.
Hoogtepunt is de sterke samenzang op Bundy. Er zitten wat hoge uithalen in, die je de rillingen over het lijf bezorgen. Ik ben ook erg gecharmeerd van hoe het instrumentale de vocalen ondersteunt op Necromancer. De klanken vullen elkaar perfect aan. Het klinkt enerzijds rauw en ongepolijst, anderzijds heel warm. Het is dat dubbele, de yin-yang die dit genre sowieso zo mooi maken.
Aanrader voor fans van eerder genoemde Jonathan Hultén en Me And That Men, maar ook fans van Lana Del Ray, King Dude en de murderfolk van Amigo The Devil.
MORTIFERO – The Death Ballads
277