Het uit Pisa afkomstige Najing komt met een gemiddeld postrock album. De band is pas in 2021 ontstaan en dat is toch wel een beetje te horen. Best indrukwekkende elektrische gitaarriffs worden net zo makkelijk afgewisseld met valse tonen. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Sedna Aphlion. Het lijkt erop dat de drie Italianen net iets teveel willen. Dat maakt dat men soms net boven hun eigen kunnen musiceert. Het psychedelische en dreigende komt dan onvoldoende uit de verf. Luister bijvoorbeeld naar Violet. Misschien is het allemaal nog net iets te vroeg en te snel. Iets langer in de oefenruimte en meer tijd besteden aan de opbouw van de nummers zal helpen. Sommige riffs en breaks verraden namelijk dat er mogelijk nog wat in het vat zit. Nu is het officiële full-length debuut nog iets teveel experiment en te weinig kwaliteit. Wie weet volgt dat nog…