Nine Shrines – Retribution Therapy

Bands brengen vaak al snel een album uit om mee op tournee te gaan. Zo niet Nine Shrines. Ze zijn opgericht in 2014, brachten in 2017 een EP uit en ze zijn al op pad geweest met bands als Volbeat, Halestorm, Shinedown en All That Remains, voordat ze nu debuteren met het full-length album Retribution Therapy.
Ze waren sowieso al ervaren muzikanten en die ervaring hoor je op het album. Samen met producer Dan Korneff (o.a. The Devil Wears Prada) is er een consistente sound neergezet. Voor mijn gevoel is de variatie in de Amerikaanse metalcore doorgaans niet zo heel groot, mede omdat fans niet zo dol op uitstapjes lijken. Het leidt ertoe dat veel metalcore nogal aan een vast stramien zit. Ook Nine Shrines ontkomt daar niet aan.
Opener Nimrod is niet heel verrassend qua structuur, maar de uitvoering is erg lekker. Het titelnummer hangt zowaar tegen de trash aan, waarna met Chain Reaction zo’n track volgt die braaf binnen de lijntjes kleurt. Dat is eigenlijk een patroon dat je op het hele album ziet: ze proberen wel iets eigens neer te zetten, maar dat lukt niet altijd.
Uiteindelijk zijn het de uitvoeringen die maken dat het toch een fijn album is. Er is namelijk gekozen voor een heel heavy productie die de songs de bite geven die ze nodig hebben. Bovendien merk je dat ze toch een paar keer wat invloeden uit andere genres laten doorklinken. De trash in het titelnummer bijvoorbeeld of Conjure, dat wel wat aan de progressieve metal van OSI doet denken. Het maakt dat wel erg voorspelbare deuntjes als Ghost en Chain Reaction niet het beeld van het album bepalen.
Retribution Therapy is daarmee een geslaagd album in het genre, zelfs als Nine Shrines niet echt aan de beperkingen ervan ontkomt.

Nine Shrines website