Na een succesvolle eerste editie van de Pirate Metal Party werd al snel een tweede editie aangekondigd. Medio april werd door organisator Loud Noise besloten om van locatie te wisselen, Pirate Metal Party zou in 2025 geen buitenfestival meer zijn, maar naar een binnenlocatie verkassen en op zondag 06 juli zetten dan ook heel veel piraten koers naar het Klokgebouw in Eindhoven om heel veel acts te mogen verwelkomen.
Het terrein naast de Cacaofabriek in Helmond was natuurlijk een mooie locatie, maar gezien de slechte weersomstandigheden was de luxe van het Klokgebouw niet geheel ongunstig. Natuurlijk heeft een outdoorfestival wel zijn charme, maar een hele dag verpieteren met een poncho aan of rocken met een dak boven je hoofd geniet soms wel de voorkeur. Daarnaast was het voor de techniek vast ook een zegen om niet door weer en wind te moeten ombouwen.
Terwijl de bezoekers van het Klokgebouw letterlijk en figuurlijk kwamen binnendruppelen was het aan Mourning Wood om Pirate Metal Party 2025 te openen. Al snel verdwenen de jassen en poncho’s en stond het Klokgebouw vol met vrolijk uitgedoste piraten, die allemaal wel klaar waren voor een feestje. Met het Eindhovense Mourning Wood viel men met de neus in de boter, de band speelde precies wat er van hen werd verwacht én wat wij in gedachten hadden bij een Pirate Metal Party. Hoewel de band een thuiswedstrijd speelde wou men graag het Klokgebouw doen kapseizen en een andere richting op sturen. Daarvoor had men wel de hulp nodig van het publiek, er moest en zou geroeid worden. Laat Mourning Wood nou toch een aantal piraten voor hun neus hebben die daar graag gehoor aan gaven? De band speelden dan ook vrolijke nummers over het piratenleven en hoorden we nou stiekem in de afsluiter Dwarven Dance nou de Kabouterdans in een heel heavy jasje? Het piratenfeest was bij deze voor geopend!
Net zoals bij de eerste editie van Pirate Metal Party in Helmond was er geen tweede podium, waardoor de bezoekers in Eindhoven tijdens de ombouw konden luisteren naar wat muziek door de speakers, een bezoek aan een mini-markt, waar merchandise, kleding en muziek te koop was of buiten bij een van de foodtrucks kon gaan kijken of de inwendige mens te verwennen. Door het slechtere weer waren veel bezoekers op zoek naar een zitplek, die dan ook meteen schaars was.
Gelukkig hoefde men niet lang te wachten, want een half uur later liet de volgende act alweer van zich horen. Niet elke band op het affiche deelde de grote passie rondom de Pirate Metal, maar Metal was het weldegelijk. Wederom stond er een Nederlandse band op het podium en Vanaheim en deze folkmetalband zong zelfs in het Nederlands! We zouden dan ook de teksten moeten kunnen verstaan, maar dat bleek lastiger dan verwacht. Voor diegenen voor wie het nog veel lastiger was om iets te kunnen verstaan had de organisatie een geweldige oplossing geregeld. Bij elke band stond er aan de zijkant van het podium een doventolk, die ook nog eens ritmisch meedanste. Bij Vanaheim kon ze dan ook hele verhalen vertellen over dromen, dwergen, Moeder Natuur, reuzen en andere sprookjesachtige taferelen, maar tussendoor ook stevig headbangen. Vanaheim zorgde er dan ook voor dat de koppen in beweging kwamen!
De sfeer begon er dan ook lekker in te komen in het Klokgebouw. Jong en oud krioelden gezellig door elkaar en zelfs kwam het her en der tot een ludiek zwaardgevecht, werden sommigen “gehaakt”, maar vloeide vooral het gerstenat. Bier zal vroeger ook wel gevloeid hebben bij de Vikingen, maar daarover konden bij Tyr weinig ontdekken. De band van de Faeröer-eilanden was naar Eindhoven gekomen om het Klokgebouw mee te nemen op een trip langs de vele fjorden en avonturen op zee. Het werd tijd voor diverse strijdliederen, waarbij het allemaal een tikkeltje harder mocht dan bij de eerdere acts. Denk daarbij aan regelrechte progressive metal met soms wat symfonische invloeden en mooie samenzang. Tyr wist met deze unieke stijl de vuisten in de lucht te houden en zelfs kwamen de eerste moshpits al tevoorschijn, maar ook velen verbaasden zich over het geweldige samenspel. Alle facetten van Pirate Metal kwamen dan ook aan bod vandaag.
Helaas kwamen we er wel achter dat veel optredende artiesten op deze editie van Pirate Metal Fest eerder op een Celtic/Pagan-feest beter uit de verf zouden komen. Het thema van piraten was niet voor iedereen weggelegd. Zo hadden diverse sages, verhalen over dwergen, grotten, draken en de natuur weinig met het leven op zee te maken. Zelfs niet een klein beetje. Stiekem werd een act zoals Alestorm, het boegbeeld van genre, dan ook echt gemist. Overal in de zaal waren shirts te zien met de alom bekende badeend, maar de band was zelf de grote afwezige. Het festival had dan ook een andere koers ingezet en daarbij paste ook het optreden van Equilibrium. Wat maakten de Duitsers er met het grootse tromgeroffel tijdens opener Legends een spektakel van. Meteen waren alle blikken naar het podium gericht. Bijna een uur lang was Eindhoven in de greep van deze act, die ons trakteerde op Duitse en Engelstalige metal, waarbij Equilibrium graag diverse mythes in songs wist te verpakken. Het Klokgebouw kon de hoofden laten schudden en flink losgaan, de versterkers stonden vol open. Van Heimat tot aan Shelter, als we dan toch even van het genre afweken dan deden we dat maar goed. Gaandeweg de weg naar de afsluiter ging dan ook het niveau stapsgewijs omhoog.
Met Visions Of Atlantis vierden we op deze inmiddels zondagavond de terugkeer van het piratenthema. De Oostenrijkers zorgden met hun outfits en decor alvast voor de juiste sfeer en de act en muziek deed de spreekwoordelijke rest. De groep is overigens geen vreemde meer in het genre en de vele fans in het publiek keken dan ook al reikhalzend uit naar deze show. Niet voor niets waren er heel wat Vision Of Atlantis-shirts te zien en de band rondom zangeres Clementine Delauney en zanger Michele Guaitoli waren een must voor het oog. Wat een wonderschone outfits en met hun dansjes zweepten ze de boel graag op. Visions Of Atlantis ademden de sfeer die perfect paste bij Pirate Metal Fest. Zo was het al heerlijk losgaan tijdens Hellfire en Pirates Will Return, maar om het publiek echt bij de show te betrekken werd gevraagd om voluit mee te zingen. Eerst zong bassist Herbert Glos nog een lastig stukje voor, maar dat werd al snel veranderd. De piraten in het publiek konden met de songtitel Armada veel gemakkelijker uit de weg. Vooralsnog paste dan ook vanavond Visions Of Atlantis als allerbeste bij het thema.
Op het programma van deze tweede Pirate Metal Party prijkte zelfs een band van de overkant van de oceaan. Het Canadese Unleash The Archers was naar Eindhoven gekomen om een stevige pot powermetal te laten horen, waarbij de blikken al snel waren gericht op zangeres Brittney Hayes, die haar mannetje wel stond tussen het vele gitaargeweld. Wat had deze dame een uitstraling. Niet voor niets deelde Brittney al snel haar passie met de doventolk, samen waren ze de powerladies van het podium. Overigens kregen de doventolken a regelmatig wat lof over zich uitgestort. Het was ook een knappe prestatie om elk nummer van de juiste gebaren te voorzien. Zo was er bij Unleash The Archers veel te vertalen, zelfs verhalen over het futuristische artificial intelligence schroomde de band niet om als invloed te gebruiken. Even waren het dan ook geen ouderwetse gevechten met trollen en dwergen, Unleash The Archers was helemaal van nu en gaf met hun powermetal een erg sterke show weg. Harde riffs, goede zang, eigenlijk alles wat men normaliter zou verwachten bij een powermetal-band. Wie dan ook boogschutters had verwacht kwam bedrogen uit, de muzikale pijlen kwam regelrecht vanaf de gitaren het publiek in. De kracht bij Unleash The Archers was dan ook dat ze vanuit een midtempo-track ineens weer het tempo opvoerden en dat had dan weer een positieve uitwerking op het publiek.
Na een dag vol met gitaren mocht Wind Rose het festival komen afsluiten of zoals ze in Eindhoven zeggen het licht komen uitdoen. De Italianen draaien er al jarenlang niet omheen, alles rondom Wind Rose draait om dwergen en dat was vandaag niet anders. Theatrale outfits ademden al die sfeer en in werkelijk elk nummer kwam wel ergens een dwerg, een pikhouweel, een grot of een steen wel voorbij. De mythische wezens zoals ze bijvoorbeeld bij Sneeuwwitje werden weggezet waren ook bij Wind Rose volop in the picture. Alles draaide in de vermakelijke songs om het werken in de mijnen, het laten sneuvelen van stenen en het graven van tunnels. Niet voor niets waren er in het publiek ineens pikhouwelen te zien en de nummers van de heren waren ook nog eens makkelijk om mee te zingen, beter nog, mee te brullen. Wind Rose brulde de teksten vanaf het podium en het publiek ging daar geheel in mee. De afsluiter van deze Pirate Metal Party had dan ook veel fans verworven in de loop der jaren en beleefde dan ook een gemakkelijke avond. Het bleef een feestelijke bende die tot een ultieme climax kwam bij publieksfavoriet en meebruller Diggy Diggy Hole. Overal ontstonden er massaal zogenaamde gravende bewegingen in het Klokgebouw, wat na dit optredens vast aan de fundering moest gaan werken. Vooral toen de hit ook nog eens in een dance-versie opnieuw werd ingezet. Met het afsluitende Wind Rose was dan ook het feestje gedaan in het Klokgebouw, we zagen vooral heel veel variatie qua bands, maar voor een volgende editie hopen we toch echt weer op de komst van de band met de badeend…