Slayer klassiekers in lompe, vertraagde, doom versies; hoe zou dat klinken? Welnu, de (gelegenheids?)band Slower, met bandleden van Fu Manchu, Lowrider, Monolord en Year Of The Cobra laat in zes nummers horen wat dat voor lekker muzikaal luistervoer kan opleveren.
Met deze bezetting zou je wel van een supergroep mogen spreken. Maar ja, deze iconische nummers in een wel heel andere uitvoering neerzetten, moet je ook door vakmensen laten doen, zullen ze gedacht hebben. Dit alles is een paar jaar geleden als idee ontsproten aan het brein van Bob Balch toen hij tijdens een gitaarles de riff van South Of Heaven aan een beginnend gitarist vertraagd aan het aanleren was. De totstandkoming van de rest van deze club is na een paar jaar een idee op de plank, redelijk snel en spontaan gegaan.
Je zou Slayer bijna Abba-achtige songwriterskwaliteiten toedichten: ook in zwaar vertraagde, ronduit lompe versies, staan deze nummers als een huis! De lijzige zang is iets dat wel even moet wennen, maar past eigenlijk wel bij deze slepende benadering van de nummers. De bas en drums hebben hier ook meesterlijke bijdragen geleverd; hier is misschien zelfs een stuk kwetsbaarheid te ontdekken, want dit is misschien nog wel veel gemakkelijker te bekritiseren dan op hoog tempo gespeelde stukken, zeker gezien de status van de originelen. Toch heeft dit de muzikanten niet weerhouden om de details duidelijk hoorbaar in de mix te houden. Een heel groot compliment ook voor de gitaarbijdragen, vooral in de solo’s. Vaak bijna bluesy bevlogen (en dat is als compliment bedoeld), met heerlijke details; die timing van de korte tremolo duikvluchtjes in War Ensemble of de solo als geheel in The Antichrist, heel anders natuurlijk, maar geweldig om naar te luisteren! Ik heb ergens gelezen dat er plannen zijn om dit ook live uit te voeren; ik hoop de kans te hebben hier bij te kunnen zijn!