The Sign Of Leo – Sunbeam

The Sign Of Leo is een zogenaamde indie rockband uit Groningen en bestaat uit Martin Erich (zang, gitaar), Erwin Zwarts (toetsen, zang), Elske Bos (basgitaar, zang) en Robert van Dyken (drums). Het kwartet heeft een voorkeur voor melodieuze, sfeervolle rock en schrijft alle nummers zelf. De muziek van de band is een mix van retro-invloeden uit de jaren zestig, zeventig en tachtig. Van The Beatles en Pink Floyd naar Todd Rundgren. Van King Crimson naar Talk Talk en van Echo & the Bunnymen terug naar The Doors.
Na twee download singles werd in 2015 de debuut ep Fight The Tide uitgebracht. In 2017 verscheen de eerste volwaardige cd Fields Of Passing Time. Van dat album haalden net als de ep uit 2015 enkele singles de (regionale) indie rock charts en werd de muziek opgepikt door Rob Stenders. Met het hier besproken album Sunbeam zal de band haar definitieve doorbraak moeten krijgen. En dat lijkt me niet onaannemelijk, want Sunbeam is gewoon een fijn album. De titel van het album is zonnig, de muziek op dit schijfje is dat net zo.
Verwacht op Sunbeam geen ingewikkeld gedoe. Op het drie kwartier durende album staan 11 vrolijk klinkende nummers met een radio-vriendelijke lengte van gemiddeld drie minuten. De muziek is over het algemeen poppy met her en der wat proggy en licht psychedelische randjes. Martin Erich heeft een buitengewoon aangenaam stemgeluid die je eenvoudig in een easy-listening modus brengt. Muzikaal is het ook allemaal goed op orde. Meestal zit het gitaarspel in een leidende rol zonder echt dominant te worden. De spaarzame solo’s zijn functioneel. Het toetsenwerk is overwegend ondersteunend en ongemerkt best wel vaak aanwezig. Qua sfeer en beleving vind ik de vergelijking met Blackfield wel op zijn plaats.
Echte uitschieters heb ik niet kunnen ontdekken. Zowel positief niet als negatief. Of het moet zijn dat veel nummers op elkaar lijken. Maar laten we wel wezen, de stralen van de zon voelen ook allemaal hetzelfde. En gelukkig meestal aangenaam. Laten we deze vergelijking maar aanhouden. Ik smeer me gewoon nog een keertje in.