Aangezien er geen rij buiten staat en binnen aangekomen opvalt dat een deel van de zaal verscholen is achter een gordijn begrijp ik dat het geen al te volle zaal gaat zijn deze avond. En dat is perfect nieuws voor de aanwezigen! Tenslotte, is het niet altijd charmanter een band te mogen aanschouwen in net wat intiemere sfeer, zeker bij een band van het formaat van de headliner die ik zelf op diverse festival heb mogen bewonderen?
This Means War speelt een thuiswedstrijd vanavond. Ongeveer de helft van deze streetpunk band komt namelijk uit Eindhoven. Ze nemen de nobele taak het publiek op te warmen voor hun collega’s van de andere kant van de oceaan met enthousiasme op zich. Gekscherend wordt nog opgemerkt dat het typisch is dat die mensen die ze anders nooit zien nu ineens allemaal gratis naar de show willen. Muzikaal gezien is het een leuke show, een stukje softer dan wat er daarna gaat komen maar dat is eigenlijk best lekker juist. De mosterd haalden deze heren (die allemaal hun sporen verdienden in andere bekende bands) bij artiesten als Cock Sparrer wat ze nog eens extra illustreren door nog een cover van ze te spelen. Tussendoor volgen nog wat geestige opmerkingen en de ware, filosofische opmerking dat bier altijd beter is dan wijn of champagne. That’s punkrock!
The Cancer Bats stellen nooit teleur en zeker vanavond niet. De opgefokte mix van hardcore, sludge en een vleugje Southern rock van deze Canadezen staat altijd garant voor een opgefokte show waar je zowel als mosher als headbanger aan je trekken komt. De energie en toewijding van frontman Liam Cormier is altijd indrukwekkend. Als ik hem na de show nog even spreek gutst het zweet dan ook nog van zijn lichaam. Opvallend ook hoe de pit levendig is maar nooit te ruig. Het rondzwaaien van armen en benen lijkt nooit op kung-fu en ook het duw- en trekwerk gaat er rustig en respectvol aan toe zodat ook de minder macho heren en ook de dames zich gerust daar tussen kunnen bewegen. Zelfs als The Cancer Bats hun Beastie Boys cover Sabotage op het publiek loslaten wat meestal gepaard gaat met een bijna ontploffende pit. Wat dat betreft is het verzoek van Liam aan het publiek elkaar niet op het gezicht te raken (behalve dan als je samen op bent komen dagen in het zelfde shirt, doelend op een koppeltje in matching Cancer Bats shirt) onnodig.
Nog meer Canadezen op het podium met Comeback Kid. Hun melodic hardcore geeft het publiek weinig kans om op adem te komen na de storm die The Cancer Bats door de zaal lieten waaien. Vocalist Andrew Neufeld jaagt het adrenaline level in de zaal op tot flinke hoogtes. De pit blijft voortdurend in beweging en zo af en toe is een kleine pile on richting podium waarbij enthousiast op elkaar wordt gedoken.
Sick Of It All mag zich intussen scharen tussen hardcore legendes als Agnostic Front, Madball en Cro-Mags. Al sinds 1986 maken ze de zalen onveilig met hun New York hardcore. Hoewel ze even last hebben van wat technische problemen laten ze zich, ervaren als ze zijn niet uit het veld slaan. Met een setlist die een uitgekiende mix bevat van nummers van zowel hun eerste album als hun laatste weten ze zowel fans van het eerste als het laatste uur te laten genieten. Tot mijn vreugde komt ook mijn favoriet nummer Night Off voorbij want wie vindt het niet heerlijk om met frontman Lou Koller mee te schreeuwen “Let’s celebrate that we don’t give a fuck?” En het is zeker ook een heerlijke avondje vrij waarin je alle stress van de dag van je af kunt laten glijden. Dat doet het publiek dan ook zeker. Uitgelaten, soms een beetje dronken maar altijd vol energie maar ook respect naar elkaar toe gaat het publiek uit hun hardcore bolletjes.
This Means War + The Cancer Bats + Comeback Kid + Sick Of It All – Effenaar (Eindhoven) 19/11/2019
199
vorig bericht