Until The Sun uit Phoenix, Arizona was aanvankelijk een trio, maar maakte voor drie tracks van het debuut Blackheart gebruik van een zangeres. Uiteindelijk heeft dat voor de opvolger Drowning In Blue tot het aantrekken van een vaste zangeres geleid.
Bassist Bruce Jensen zingt nog een deel van de tracks, de rest wordt gezongen door Alyssa Swartz. Songs worden samen met drummer Chris Tex en gitarist Brandon Teskey geschreven, hoewel de laatste de auteur van de meeste song- en tekstideeén is.
Jensen is wat ik een typische blueszanger zou noemen: hij haalt de noten allemaal prima en heeft ook volume, maar het is vooral functioneel. Zijn stemgeluid heeft weinig diepte en herkenbaarheid, waar Swartz aanzienlijk meer kleur en diepte in haar stem heeft. Wat dan wel weer jammer is, is dat beiden met enige regelmaat aan vocal frying en andere overbodige vocale trucjes doen. Als ze allebei zingen, zoals in Crucible, valt het verschil tussen de twee nog meer op. Swartz zit in de hoek van de krachtige vrouwenstemmen, de hoek van pakweg Pat Benatar en Alannah Myles en maakt daarmee een stuk meer indruk.
De songs zitten doorgaans goed in elkaar. Het is vaak vrij traditionele bluesrock met zo nu en dan een wat moderner randje grunge, stoner of psychedelica. Hoe traditioneler, hoe meer ze lijken te blijven hangen in wat ik maar het coverbandjesgeluid zal noemen. De songs met zo’n moderner randje hebben meer eigen smoel en zijn daarmee beduidend leuker. De ene uitzondering is de fijne afsluiter Deathbed Blues, met een hele lekkere akoestische slidegitaar. Bij gitarist Teskey krijg je wel het idee dat hij bij snelle passages al snel tegen zijn beperkingen aanloopt. Wanneer hij in zijn solo’s de snelle passages achterwege laat, zoals in I’m Still Me, komt het veel beter uit de verf.
Ik vrees dat ik dit album de dodelijke beoordeling verdienstelijk ga meegeven. Het een album dat best plezierig is om naar te luisteren, maar voor een internationale carrière is het eigenlijk niet goed genoeg. We hebben in de Lage Landen heel wat bandjes die even goed of beter zijn. Until The Sun is misschien nog eens aardig voor een klein bluesfestival alhier, maar dat is het dan ook wel.
Until The Sun website
Until The Sun – Drowning In Blue
225
vorig bericht