In een goed gevulde kleine zaal laat Weather Systems zien en horen geen maar ook weer wel een coverband te zijn. Gitarist, keyboardspeler en zanger Daniel Cavanagh was natuurlijk de grote man achter het helaas ter ziele gegane Anathema. Drummer Daniel Cardoso speelde de afgelopen jaren ook een belangrijke rol in Anathema. Hij speelt nu ook fanatiek in deze nieuwe creatie mee. Met zo’n samenstelling en met dit verleden is het logisch dat Weather Systems vanavond verschillende Anathema nummers speelt. Levert direct de grootste dilemma op van de avond. Het vergelijken van de ene band met de ander houdt niet op. Helaas komt versie 2.0 op een aantal punten vaak tekort. Zo is Daniel een goede zanger maar niet de uitstekende zanger die zijn broer Vincent is. Soraia heeft de zware taak om Lee te doen vergeten maar daar slaagt ze niet echt in. Daar waar Daniel wel wat trekjes heeft van Vincent is de zang van Soraia niet te vergelijken met die van Lee. Soraia zingt hoger en daardoor wat scheller. Ze mist soms de kracht om net zo te overtuigen als Lee. Staat tegenover dat Soraia technisch gewoon prima voor de dag komt. Het is alleen net even wat anders. Verder mist de band ook iemand op slaggitaar waardoor Daniel er soms behoorlijk alleen voor staat. Het maakt dat het gitaargeluid soms wat iel en minder bombastisch klinkt dan we gewend zijn.
De band floreert daarom vooral bij de eigen nummers. Dat zijn de nummers die de band op het lijf geschreven is (hoewel ook die geschreven zijn met Anathema in gedachte). Opvallend is de opkomst van de band. Geen intro maar een heel nummer van Bo Burnham waarop Daniel luid en duidelijk laat horen dat hij in de spotlight staat vanavond. Daarna start het feest met Deep (Anathema). Met Still Lake, Synaesthesia en Do Angels Sing Like Rain? volgen we dan het pad van Weather Systems. Met Are You There, Part 2 en Ocean Without A Shore volgen later in de set nog twee nummers van hun studioplaat. Springfield, The Lost Song, Part 3 en in mindere mate Simple Mistake laten het al genoemde dilemma van de avond horen. Toch is het laatste nummer een keerpunt in het optreden. De sfeer slaat om. Het concert is tot die tijd goed en leuk maar het heeft nog niet de impact om het een geweldige avond te maken. Ineens lijkt het echter veel beter te gaan lopen en wordt het publiek (nog) enthousiaster. Met Closer (Anathema) gaan de remmen verder los. Waarna het al eerder genoemde Ocean Without A Shore en Flying (Anathema) de tent verder op haar kop zetten. Het meezingen is dan nog niet gedaan want met de drie delen van Untouchable (twee keer Anathema en een keer Weather Systems) krijgen we de absolute hoogtepunten van de avond. Op dat moment vergelijkt niemand meer de ene band met de ander. Daarvoor is de euforie te groot. Wanneer Weather Systems met de bekende afsluiter Fragile Dreams (Anathema) eindigt is de sfeer in de zaal veel opgetogener dan in het begin van de avond. Gaan we toch met een goed gevoel naar huis.
Tot slot valt op dat Daniel vanavond weer ziekjes is en niet geslapen heeft. Zal het aan de Brabantse lucht liggen? Of toch aan het vapen vanavond? Feit is dat ik bijna hetzelfde verhaal gehoord heb bij zijn solo-optreden in 2018 in de Cacaofabriek.
Voorprogramma is het verrassend leuke Haunt The Woods. Hoewel de naam anders doet vermoeden is het een relaxte seventies georiënteerde rockband die oude tijden van grote iconen tot leven weet te brengen. Met een mix van rock, folk en vooral veel samenzang is dit een rustig maar kwalitatief hoogstaande opwarmer van de avond. Niet alles is overigens kalm en rustig. Soms worden de elektrische gitaren en de stembanden stevig getest (The Line Pt. II en Helter Skelter). De uitstraling van de bandleden is opvallend ingetogen. De zanger is niet iemand van het grote gebaar. Zelfs bij het uit zijn lijf schreeuwen van zijn longen doet hij dit zonder dat het teveel aan hem te zien is. Muzikaal en vooral in de samenzang zit het echter erg goed in elkaar. Nummers als Ubiquity en Overflow zijn daar mooie voorbeelden van. Het a capella eind in het midden van de zaal, tussen het publiek geeft het toch al goede optreden net dat beetje extra’s.