Gotthard – Silver

De titel Silver verwijst naar het 25-jarig jubileum van het Zwitserse Gotthard. Dit is hun twaalfde studioalbum, en het derde met de Australische zanger Nic Maeder.
Maeder had de ondankbare taak de vorige zanger, Steve Lee, te vervangen na diens noodlottige motorongeval in 2010. Het zegt iets over Maeder én de rest van de band dat dat eigenlijk bijna meteen resultaat had. Gotthard is nog steeds een vakkundige rockband, wereldberoemd in Zwitserland, Duitsland en Oostenrijk, en elders in de wereld vooral een gewaardeerde festivalact.
Dat laatste is ook logisch. Ze brengen een vermakelijke soort pretentieloze hardrock met makkelijke refreintjes, afgewisseld met ballads. Hier en daar een tikkie generiek, maar toch iedere keer weer lekker om te horen – en daar draait het uiteindelijk om.
Opener “Silver River” is wel meteen een van de leukste van de dertien tracks. Met een lekkere partij Hammondorgel erachter doet deze track sterk denken aan Uriah Heep en Deep Purple. In “Tequila Symphony No. 5” is dat orgel ook te horen, al heb ik het idee dat er nóg meer uit te halen was geweest in deze track. De up-tempo rocker “Blame On Me” is een fijne afsluiter van het album.
De rest is een hele enkele keer wat ongeïnspireerd, zoals “Beautiful”, maar meestal is het predikaat ‘degelijk’ van toepassing. Je gaat er geen prijzen mee winnen, maar het klinkt een hele grote groep prettig in de oren. De liefhebbers van bands als Europe, Thunder, TNT en Pretty Maids, bijvoorbeeld.
Net als het vorige album Bang! is het geproduceerd door gitarist Leo Leoni en de vermaarde producer van vooral Duitse powermetal Charlie Bauerfeind. Daarmee staan de gitaren lekker vooraan in het geluidsbeeld en klinkt het allemaal wat heavier dan het strikt gesproken eigenlijk is.
Silver is dan misschien een album dat vooral het herhalen van een kunstje is, Gotthard beheerst dat kunstje wel verdomd goed. Ik heb me er dan ook uitstekend mee vermaakt.

Gotthard website