Newton's Cradle – Newton's Cradle

De vettige riff die het titelloze debuut van Newton’s Cradle opent doet voor enkele seconden een smerige zes track tellende stoner release verwachten. Deze verwachting wordt echter even zo snel daadkrachtig de kop ingedrukt als frontvrouw Forra de eerste woorden over haar stembanden laat rollen. Wat volgt zijn twee (Simple Days en Bad Fuse) onaantrekkelijke nummers met weinig samenhang.
Op zichzelf staand luistert de zang lekker weg en komen de riffs binnen als bedoeld: hard en met het nodige geweld. Als geheel weet het vijftal echter totaal geen statement of pakkend nummer te maken. Het bas geluid is in geen velden of wegen te bekennen, de drumpartijen zijn op zijn zachtst gezegd inspiratieloos en de zang mist het nodige volume om de luisteraar bij de strot te grijpen.
Bovenstaande slaat plotsklaps om als With You zijn intrede doet. De striemende basgitaar opent dit initieel breekbare nummer op een voortreffelijke wijze en blijft gedurende het gehele nummer heerlijk mee sluimeren op de achtergrond. Na iets meer dan een halve minuut kruipt de ingetogen zang op slinkse wijze onder de huid en maakt in combinatie met de licht jengelende gitaar het geheel compleet. In harmonie wordt vervolgens naar een alles overtuigende climax gewerkt. Niet in de minste plaats dankzij de uitstekende drum fills. Waar komt dit juweeltje zo plotseling vandaan?
Slowly betreft een leuk instrumentaal uitstapje, maar verliest zichzelf na enkele minuten waardoor het voor de luisteraar aanvoelt als een eeuwigheid in plaats van de ruim zeven minuten die het nummer eigenlijk duurt. De laatste twee tracks (Fall of Shame en Majority Games) beslaan hetzelfde laken en pak als de eerste twee, al zij het lichtelijk beter uitgewerkt en ietwat pakkender.