Vorig jaar verscheen The Art Of Letting Go, het derde studioalbum van Alter Bridge-frontman Myles Kennedy. Vervolgens was de zanger al te vinden in onder andere 013 en medio juni was de charismatische zanger wederom te bewonderen in ons land. Ditmaal waren Hedon in Zwolle en de Effenaar in Eindhoven aan de beurt om op zijn kop gezet te worden en bij laatstgenoemde zaal gingen wij dan ook graag een kijkje nemen.
Het voelde dan ook bijna als een unieke kans, een zanger met een dergelijke status mogen aanschouwen in een relatief kleine zaal. Zo dachten er vele anderen ook over en al snel werd duidelijk dat er veel fans aanwezig waren. De shirts van Alter Bridge, Slash feat. Myles Kennedy and The Conspirators en zelfs solo-shirts van Myles Kennedy liepen vrolijk door elkaar en al snel was het dringen vooraan bij het podium, want er was geen barrier geplaatst zodat iedereen wel heel dicht bij hun grote idool kon plaatsnemen.
Alvorens het publiek mocht genieten van Myles Kennedy was het aan Massive Wagons de missie om de boel op te warmen. Frontman Barry Mills liet er dan ook geen gras over groeien, als een ware stuiterbal verkende de zanger alle hoeken van het podium en hij bleef maar dansen en springen. Eigenlijk zou je hem bijna een instructeur uit “Nederland In Beweging” kunnen noemen. Rekken, strekken, springen én door! De band uit Lancastar vinkte met hun set allerlei rockstijlen aan, waarbij vele intro’s van de nummers wel deden denken aan een bekende track. De heren plukten dan ook overal hun inspiratie vandaan, van de punkrock a la Green Day tot aan de classic rock van Bon Jovi. Men mocht dan ook wel spreken van een vermakelijke set, waarbij er voor elk wel wat wils te horen was, hoewel het soms wel fijn is als een act een echte keuze wil maken. Daarentegen waren de heren in vorm, zweepten het publiek massaal op en men bleef ondertussen maar lachen om die ludieke dansjes van de frontman. Niet voor niets was Massive Wagons in het verleden al support voor Lynyrd Skynyrd, Status Quo en The Darkness.
Rond de klok van kwart voor negen doofden de lichten in de grote zaal van de Effenaar voor een tweede maal en klonk de intromuziek van Freddie King’s Going Down. Maar o wacht, begon Myles Kennedy daar ook de vorige keer in 013 ook niet mee. Zou de beste man ons ongeveer dezelfde show gaan voorschotelen als een jaar geleden? Even leek het daar wel op, want de eerste twee nummers waren exact hetzelfde, maar vervolgens liet Myles Kennedy al snel horen dat er weldegelijk een andere show was voorbereid. Allereerst mocht een uitzinnig publiek genieten van de kwaliteiten van frontman Myles en zijn band en daarna richtte de Alter Bridge-frontman zich al snel tot zijn publiek door iedereen van harte welkom te heten. Het publiek zong al snel een aantal nummers mee, maar genoot ook vol verve van bijvoorbeeld Haunted By Design, wat vervolgens van een fantastische solo werd voorzien en heerlijk uitgesmeerd. Myles Kennedy merkte dan ook op dat het nummer normaliter veel korter was.
Het was dan ook een ware kunst om te soleren en nummers languit te smeren zonder dat de aandacht verslapte. Myles Kennedy en zijn band deden het en dat leverde het nodige applaus op. Het zou dan ook niet de enige keer zijn dat de mannen deze kunsten aan het publiek in Eindhoven ten tonele zouden spreiden. Aan diversiteit ook geen gebrek vanavond in de Effenaar, want met regelmaat vertelde Myles een verhaal over een nummer wat hij zou gaan spelen en zo vertelde hij dat hij eens een poging had gewaagd om als een soort van Johnny Cash een nummer van Iron Maiden te doen klinken en deze track wou hij ook nu graag laten horen mits a) het publiek dat goed vond en b) men wel even wou meezingen. Na de gevleugelde woorden You’ll Take My Life But I’ll Take Yours Too werd er massaal gehoor gegeven aan zijn verzoek en zo klonk The Trooper door de grote zaal. Het publiek genoot en toonde een glimlach van oor tot oor en zong met gebalde vuist mee.
Myles Kennedy wist naast deze ludieke versie ook het publiek echt te raken met een gevoelig nummer zoals Love Can Only Heal, een nummer waar velen hoop uit putten. Even was er ruimte voor kippenvel, even was het weer stilletjes genieten. Tijdens kleinere shows zoals deze was het natuurlijk ook gemakkelijker om contact te krijgen met de zanger op het podium. Zo werd er geroepen dat er iemand jarig was en uiteraard was de Amerikaan niet de moeilijkste om de dame te feliciteren, maar haar Hollandse voornaam was kennelijk niet te doen. Niet vele later bleken er nog meer bezoekers jarig te zijn en besloot Myles dan ook maar heel Eindhoven een Happy Birthday te wensen. Hij was overigens ook zeer te spreken over zijn ontvangst door de crew en alle medewerkers in de Effenaar. Altijd fijn als een artiest even zijn dankbaarheid uit.
Het publiek reageerde ook zeer dankbaar toen Alter Bridge-favoriet Watch Over You werd gespeeld. Telefoons werden tevoorschijn gehaald, maar werd vooral volop gesprongen en meegezongen. Velen hadden uiteraard ook gehoopt dat Myles een nummer van zijn band zou spelen en zo werd men toch op de wenken bediend. De nummers van zijn drie solo-albums zouden overigens ook niet misstaan op een Alter Bridge-album, hoewel soms de energie en flow net wat anders over zou komen. De mooi gespeelde ballad Miss You When You’re Gone zou er zeker bij passen. Samen met zijn band maakte Myles Kennedy er dan ook een heerlijk avondje van en bewees ook dat deze show absoluut geen kopie was van de vorige tour. Zo coverde hij in het toegift nog Robert Johnson, waarbij hij wederom zijn vorm bewees en zijn voorliefde voor de blues liet spreken. Daarnaast was er in het toegift ook nog ruimte om zijn band voor te stellen en het publiek voor een laatste maal te vermaken met een mooie vertolking van In Stride. Wat een fantastische avond in de Effenaar, Myles blijft een geweldenaar!
Foto’s door Charlotte Grips – Rockportaal.nl