Fans van Nederlandstalige punk en hardcore konden vorige zaterdag naar Eernegem (B) voor een dubbelconcert van De Stoeptegels en Asermoietuitkomt. Twee bands die elkaar kennen en respecteren, ondanks de leeftijdsverschillen. Toen Asermoietuitkomt in 1987 voor het eerst optrad, waren die van de Stoeptegels nog niet eens geboren.
We moeten daar eerlijk in zijn: de opkomst kon beter, veel beter zelfs. Waar lag het aan? Te warm? Het einde van het schooljaar dat moest gevierd worden? Eernegem Kermis waar alle locals naartoe waren? Of misschien was het dat The Dirty Scums (de lokale referentie inzake Nederlandstalige punk) op een flinke boogscheut een thuismatch speelden? Alsof dat nog niet genoeg was, bleek de voorziene geluidsman opgenomen in het ziekenhuis. Belangrijker evenwel: beide bands lieten dat in de B52 allemaal niet aan hun hart komen. En het geluid zat ook gewoon goed.
De Stoeptegels zijn een relatief jonge band uit Eindhoven die hun uptempo punk afkruiden met elementen uit de metal. Ze wilden graag de avond openen hoewel dat eigenlijk andersom voorzien was. De setlist leest zanger Bas af van zijn mobieltje dat op de podiumvloer ligt. De papieren setlist is dus passé, net op het moment dat die voor de fans steeds vaker de gratis trofee geworden is die ze mee naar huis willen nemen. Een klein beetje zonde maar er komt altijd een punt waarop je oude tradities moet achterlaten. Benieuwd overigens hoe lang dat mobieltje zal overleven als er eens een schoen of microfoonstatief op landt.
De Stoeptegels houden wel van een feestje en in de B52 brengen ze een leuke selectie uit hun albums Liedjes Voor Het Slapengaan en De Titelloze Tweede (een albumtitel met meer dan een knipoog naar De Titelloze Eerste van De Dood). Er is ook al een derde album zo goed als klaar. Daarvan krijgt het Belgische publiek al een voorsmaakje met Nein, Nein Nicht Tun (ik vermoed dat dat (voor een stuk) in het Duits was) en Te Groot Is Ook Niet Mooi (een nummer over zelfoverschatting?). De band heeft overigens een flinke grabbelton met ideetjes voor nieuwe nummers die dan vaak pas in de studio uitgewerkt worden tot een volledige track. Op de stoep van de B52 wordt bij de Stoeptegels het idee geboren voor een nummer over Poolse bouwvakkers, waarbij alleen al de Google Translate van de werktitel voor hilariteit zorgt en er meteen al wilde plannen gesmeed worden voor een Poolse tournee. Als die song een album haalt, zal de album-teller al minstens op 4 staan.
De Stoeptegels staan op het podium als wegenwerkers en dat extra laagje textiel van hun veiligheidshesjes helpt natuurlijk niet in de zo al bloedhete B52. Wel goed dat ze ondanks alles vasthouden aan dat concept, zelfs voor weinig publiek. Bas praat de set netjes aan elkaar en de band speelt retestrak. Hoogtepunten van de Stoeptegels-set? Zo zijn er wel wat. De grafgrunt in Tex-Mex Grindpunk Massacre, het guitige Pablo’s IJscobar dat ondanks de songtitel geen verkoeling brengt, het superagressieve Tand Door Je Lip, AltF4 (met een mix van soundsystem-reggae en grindcore), Hoofdluizen Piemelkaas (op de tonen van het kinderliedje Hoofd Schouders, Knie en Teen?) en het geweldige Cowboys From Helmond. De Stoeptegels zijn een prima live-band, bewijzen ze nogmaals op Belgische bodem.
Asermoietuitkomt houdt ook wel van een grapje. In de Stoeptegels-set zat er tussen elke track wel een opmerking over de hitte in het zaaltje. Na amper twee nummers in de Asermoietuitkomt-set moet zanger Ronny al een badhanddoek inzetten om het zweet van zijn kale knikker te drogen, met de plagerige opmerking “Warm? Ik vind dat die Stoeptegels overdrijven”. Deze Belgische band met grappige teksten in het Nederlands bestaat sinds 1987 en maakte rond 2020 zijn comeback na een lange pauze. Sindsdien zijn er drie full albums uit (Welle Zijn terug, Onkruid Vergaat Niet en Miauw) die de basis vormen voor de set in de B52. Van de democassette uit de begindagen haalde geen enkel nummer het conert en nieuwe nummers zaten nog niet in de set. Die set had er (volgens de papieren (!) setlist) eentje van 20 nummers kunnen zijn, maar Ronny slaat er drie of vier over.
De communicatie met het publiek verloopt niet altijd vlot. Qua dialect blijkt Heist-op-den-Berg toch op een ander continent te liggen dan Eernegem. Een West-Vlaamse fan komt naar het podium voor een verzoeknummer en bijna wordt een tolk gevraagd als plots duidelijk wordt dat het gaat over Boerderie, van Belgian Asociality. De vergelijking tussen Asermoietuitkomt en Belgian Asociality ligt voor de hand. Het zijn zo goed als generatie-, genre- en streekgenoten en ze hebben beiden teksten in het Nederlands. Ronny trakteert de fan gewillig op een paar strofes van de song, maar het hele nummer kent hij niet zomaar uit het hoofd.
Hoogtepunten waren er ook bij Asermoietuitkomt genoeg: Liegeneer, Onkruid, De Poes en Duisternis (jammer genoeg zonder de backing vocals van Jeroen van Fleddy Melculy). De avond werd in stijl afgesloten met het laatste nummer van het voorlopig laatste album (Miauw): Laat Mij Nu Gerust, met het door de ‘hele’ zaal meegebrulde refrein: Laat mij nu gerust, Ik drink Karmelieten, Ik probeer gewoon van mijn leven te genieten. Daarmee is alle zuurstof in de B52 opgebruikt en sleept iedereen zich via de merch naar de uitgang.
De Stoeptegels en Asermoietuitkomt zorgden voor een leuke avond die een talrijker publiek verdiend had. Er komen vast nog genoeg andere avonden waarop ze dat nog eens zullen overdoen.