De donderdag begint dit jaar nog eerder dan voorgaande jaren en het terrein gaat al om 14:00 open, maar niet voordat we ook dit jaar weer regen krijgen op deze openingsdag. Gelukkig blijft dit beperkt tot de ochtend en kunnen we de rest van het weekend genieten ven zonnig en droog weer. Vandaag staan er een aantal grote bands op het programma en zo krijgen we naast headliner Bullet For My Valentine onder andere ook nog Motionless In White, The Ghost Inside en Heaven Shall Burn. Op voorhand dus een dag om naar uit te kijken.
Within Destruction (Eagle)
De Sloveense formatie Within Destruction opent mijn derde editie van Jera On Air. Waar hun roots liggen in de slamming deathcore, evolueert de band richting een meer metalcore-georiënteerde sound. Dit is direct hoorbaar in de energieke openingstrack Animetal. Ondanks het ontbreken van een live-bassist, overtuigt de band met een strakke set vol krachtige songs. Zowel de cleane als ruwe vocalen komen sterk uit de verf en de combinatie van harde, maar dansbare ritmes slaat duidelijk aan bij het publiek. Vooral tijdens de elektronische passages stijgt de energie merkbaar. De afsluitende breakdowns brengen het publiek in beweging. Within Destruction blijkt een uitstekende keuze om de dag krachtig te starten.
Hot Milk (Vulture)
De toegankelijke pop-punk van Hot Milk trekt mij voor het eerst richting de Vulture-tent. De band staat zichtbaar te genieten en weet deze energie over te brengen op het publiek. Tijdens de meezingbare refreinen gaan de voetjes massaal van de vloer. Zangeres Hannah zweept de menigte moeiteloos op, terwijl drummer Harry indruk maakt met creatief spel, inclusief een sterke solo en slimme tempowisselingen. De fans zingen uit volle borst mee en reageren enthousiast op zowel de catchy als stevigere passages. Hot Milk levert een opzwepend en toegankelijk optreden dat het publiek volledig weet mee te krijgen.
Fit For An Autopsy (Eagle)
Fit For An Autopsy is de eerste echt harde band op het programma. De Amerikanen brengen hun hybride van death metal en deathcore met een hoge intensiteit. Vandaag draait vooral om het nieuwe wapenfeit The Nothing That Is, waarvan Red Horizon direct indruk weet te maken met een circlepit. Sea of Tragic Beast luidt een golf aan crowdsurfers in, terwijl Warfare en Pandora de technische virtuositeit onderstrepen. Het geluid is uitstekend gemixt en vooral de solo’s komen loepzuiver door. Frontman Joe zoekt veel contact met het publiek en krijgt tijdens Far From Heaven massaal vuisten in de lucht. De Gojira-achtige intro van dat nummer maakt het tot één van de hoogtepunten van de set. Fit For An Autopsy laat zich gelden als een van de sterkste acts van de dag.
Pain Of Truth (Buzzard)
Zodra de woorden “Pain Of Truth is in the house” klinken, weet de menigte genoeg. Deze Amerikaanse beatdown-hardcoreband zet de Buzzard-tent vanaf de eerste seconde op z’n kop. Het stagediven begint al bij het eerste nummer en houdt de volledige set aan. Logge riffs, rauwe zang en brute breakdowns domineren het geluid. Aan de randen wordt luidkeels meegebruld, terwijl het midden verandert in een georganiseerde chaos. The Test biedt iets meer dynamiek met een aantal pakkende riffs. De beweeglijkheid van de band werkt aanstekelijk, want vrijwel iedereen in de tent two-stept enthousiast mee. In iets meer dan een half uur raast Pain Of Truth door hun hele discografie en eindigt iets eerder dan gepland, maar de hardcoreliefhebbers komen ruimschoots aan hun trekken.
Polaris (Eagle)
Het Australische Polaris is leadgitarist Ryan verloren en moest om die reden de editie van 2023 afzeggen. Ze geven gelukkig niet op en ze zijn er vandaag terug. De traditionele metalcore wordt uit volle borst meegezongen in de grootste tent. Vanaf de openingstrack Nightmare krijgt de groep een overweldigend warm onthaal in de overvolle Eagle-tent. Een wall of death die tot aan de geluidstafel reikt, getuigt van de enorme impact. Zowel recente nummers als Parasite als de vertrouwde klassieker Lucid brengen een gevoel van eenheid teweeg. De intensiteit spat van het podium en het publiek beantwoordt met talloze circlepits en crowdsurfers. Polaris bewijst zich als absolute publieksfavoriet.
Paleface Swiss (Vulture)
Paleface Swiss is voor mij de hoofdreden om vandaag af te reizen naar Ysselsteyn. De Zwitsers vernieuwen hun geluid op indrukwekkende wijze met het album Cursed, waarin beatdown, deathcore, nu-metal en metalcore versmelten. De liveset weerspiegelt deze muzikale transformatie perfect. Vrijwel elk nummer komt van de nieuwe plaat of is een recente single. Hatred en With Hope You’ll Be Damned brengen de tent meteen in beweging. De vlammenzee helpt mee aan de sfeer die over Ysselsteyn hangt.
Frontman Zelli is uitstekend bij stem en wisselt met gemak tussen diepe grunts (Nail To The Tooth) en cleane zang (The Gallow). Ook op emotioneel vlak weet de band te raken. River Of Sorrows verandert de tent in een zee van lichtjes en samenzang. Met het intense Love Burns sluit Paleface Swiss een overweldigend sterk optreden af. Het is slechts een kwestie van tijd voordat deze band hoger op het affiche prijkt.
Jinjer (Eagle)
Vandaag is een zeldzame kans om een band uit Oekraïne live aan het werk te zien. Jinjer brengt hun technische metal met een ander karakter dan veel andere acts, maar past desondanks perfect in het Jera-programma. Voor een eerste keer op dit festival is de opkomst indrukwekkend en het geluid uitstekend afgesteld. Hoewel Jinjer mij de vorige vier keer niet volledig wist te overtuigen, maakt de band vanavond een sterke indruk.
Gitarist Roman en bassist Eugene tillen hun spel naar een hoger niveau. Het nieuwe album Duél bevat sterke riffs, maar het zijn vooral de vertrouwde nummers Pisces en Perennial die het meeste respons krijgen. Bekend én geliefd bij het publiek, klinken ze als hoogtepunten van de set. Tijdens wat technische problemen gooit frontvrouw Tatiana gefrustreerd haar microfoon weg, maar desondanks levert Jinjer een strak en solide optreden af.
The Ghost Inside (Vulture)
De populariteit van The Ghost Inside blijkt onverminderd groot: al tien minuten voor aanvang stroomt de Vulture-tent vol. Wanneer de band opent met het van het recente Searching For Solace afkomstige Death-Grip, wordt duidelijk dat dit publiek gekomen is om te los te gaan. Frontman Jonathan Vigil toont zich zichtbaar geraakt en laat na slechts twee nummers al weten onder de indruk te zijn van de respons.
Oudere klassiekers als Dear Youth (Day 52) worden met net zoveel passie meegezongen als nieuwe parels Going Under en Wash It Away. Opvallend is dat het publiek geen aansporing nodig heeft om te crowdsurfen en moshpits te vormen. De energieke podiumpresentatie zweept werkelijk iedereen op. Net als twee jaar geleden wordt de langste crowdsurfer beloond met een gesigneerd drumvel.
Alsof het zweet nog niet genoeg zegt, wordt het optreden omlijst met een pyroshow van begin tot eind. Als afsluiter komt het drieluik waar velen op wachten: Avalanche wordt luidkeels meegezongen, Aftermath zorgt voor een kolkende pit en Engine 45 brengt een allesomvattende ontlading. The Ghost Inside komt, ziet en overwint op dezelfde wijze waarop zij hun busongeluk overwonnen. Een absoluut hoogtepunt van de dag.
Bullet For My Valentine (Eagle)
Het jaar 2025 markeert het twintigjarig jubileum van The Poison, het succesvolle debuutalbum van de Britse band Bullet For My Valentine. Iedere show dit jaar is een integrale uitvoering van deze metalcoremijlpaal en dus zijn er vanavond weinig verrassingen. Deze set zag ik al eerder dit jaar in Amsterdam en afgelopen weekend op Graspop, maar ook nu blijft de kracht van het album overeind.
Het hele album staat bol van melodieuze riffs, energieke refreinen en technisch vaardige solo’s, naast dat deze plaat enkele van hun grootste hits bevat. Her Voice Resides en 4 Words To Choke Upon blijven onmiskenbare publieksfavorieten. Toch komt de sfeer pas echt tot leven wanneer Tears Don’t Fall akoestisch wordt ingezet. De hele tent zingt vol overgave mee, vanaf de eerste noot van de intro tot en met de climax van het nummer. Ook bij All These Things I Hate (Revolve Around Me) klinkt massale samenzang, wat zorgt voor een warm en broederlijk moment.
Bullet For My Valentine oogt dankbaar en zichtbaar blij om op Jera On Air te mogen spelen. Wanneer de integrale uitvoering van The Poison tot een einde komt, blijkt er nog tijd over voor een toegift. Die wordt afgetrapt met het onmiskenbare drumintro van Your Betrayal. Met Waking The Demon als furieuze afsluiter wordt het optreden krachtig en overtuigend ten einde gebracht. Bullet For My Valentine bewijst zich vandaag als terechte headliner op de juiste plaats.
Foto’s: Charlotte Grips Fotografie
