Al vroeg in de middag verzamelen zich fans van het legendarische Iron Maiden voor Dynamo. Wat een trouwe aanhangers heeft die band toch? De reden? De bassist van deze heavy metal legende staat vanavond op de planken van Dynamo. Daar wil je natuurlijk mee op de foto of een handtekening van.
Eerst is het echter de beurt aan Tony Moore. Hij speelde heel even, voor ze enig succes hadden, keyboard in Iron Maiden. Een connectie die hem deze tour opleverde. Binnenkort lees je daar meer over in een interview dat we met hem hadden. Tony is een getalenteerd muzikant die ook keyboard speelde in Cutting Crew, bekend van de hit (I Just) Died In Your Arms. Vanavond brengt hij zijn album Awake ten gehore. Hij doet dat helemaal in zijn eentje, gesteund door een groot scherm achter zich waarop mooie visuals te zien zijn.
Het is een vrij persoonlijk optreden. Het handelt over zijn carrière in de muziek, maar ook over de COVID-periode en het overlijden van zijn demente moeder. Tony weet hoe hij een catchy nummer moet schrijven. Of het nu gaat om het gitaarwerk op Awake of het meeslepende, akoestische Love We Need You Here, uptempo Just One Night of geestige Crazy In The Shed. Hij wisselt van gitaar naar keyboards voor sommige nummers, terwijl we op het scherm een opname van zijn gitaarspel zien. Een kleine kostuumwissel van glitter pet naar een doodshoofd masker illustreert de overgangen van thema. Tony is een prima entertainer met een sympathieke uitstraling die ervoor zorgt dat, wanneer hij tussen de nummers vertelt waar ze over gaan, het publiek braaf luistert. Bovendien verspreidt hij een mooie boodschap dat liefde het belangrijkste is in het leven.
Zijn mengeling van prog (in de stijl van Genesis en Pink Floyd) in combinatie met singer-songwriter is verfrissend.
Bij headliner British Lion is het behoorlijk druk geworden in de zaal. Het valt niet te ontkennen dat veel fans gewoon graag Iron Maiden’s Steve Harris eens van dichterbij willen zien dan in een stadion. En natuurlijk is drummer Simon Dawson tegenwoordig ook de drummer van Iron Maiden. Dat neemt niet weg dat de rest van de band uit prima artiesten bestaat en ze een aantal lekkere nummers op hun palmares hebben geschreven.
Vocalist Richard Taylor kent zijn taak als frontman en heeft naast een dijk van een stem een krachtige uitstraling. Bepaalde maniertjes vallen wel op, zoals het afdekken van zijn ogen bij veel nummers (opmerkelijk hoe vaak het woord ‘eyes’ voorbij komt) en het krabben aan zijn arm. Naast een goede stem weet hij ook goed raad met de akoestische gitaar, dat, met nog twee andere gitaristen op het podium zorgt voor een krachtig geluid.
De setlist bestaat uit nummers van beide British Lion albums, van het gevoeligere Judas tot mega catchy Lightning en ingetogenere These Hands. Live hebben de meeste nummers wel wat meer kracht dan op de plaat, altijd lekker. Het publiek krijgen de Britten ook prima mee, de handen gaan telkens desgevraagd de lucht in, er wordt meegeklapt en meegezongen. De energie van de band is het hele optreden groot. Prachtig te zien dat Steve’s enthousiasme niet minder is in een kleinere zaal.
Prachtig avondje kwaliteitsmuziek van onze Britse vrienden.