Zonder voorprogramma weet Y&T een uitverkochte De Pul met een bijna twee uur durende show absoluut te vermaken. De avond start met het opgenomen korte intro From the Moon om daarna stevig (en verwacht) te starten met Open Fire van het illustere album Black Tiger. Dit album wordt met Black Tiger, Don’t Wanna Lose, From the Moon, Winds of Change, Hell or High Water en Forever het best vertegenwoordigt vanavond.
Winds of Change kenmerkt vanavond een keerpunt in de set. Dave Meniketti laat van de eerste tot de laatste toon horen een begenadigd gitarist te zijn. Zijn gitaar zingt als vanouds. Zijn kenmerkende blues hardrockstijl vlamt vanavond net zo fel als in de begindagen van de band. Als zanger blijft Dave ook overeind. Wel kent zijn stem bij de start van de set wat moeite om op gang te komen. Het zit in kleine foutjes en het net niet halen van die ene noot. Bovendien lijkt de zang nog wat gematigd in de mix te zitten. Wanneer Dave, zoals hij aankondigt, zijn meest favoriete nummer Winds of Change zingt is dat euvel verholpen. Dan overtuigd hij met een uit de tenen komende emotionele ballad. Daarna is de set een groot feest vol dynamische nummers met een mooie mix met ballads. Dat laatste blijkt (relatief) nieuw aangezien Dave en de al in 2011 overleden bassist Phil Kennemore ooit afgesproken hebben maar één ballad te spelen tijdens een liveoptreden van Y&T. Het nieuwe regime van meer ballads bevalt Dave wel. Het publiek is er gezien het meezingen op die nummers volledig mee eens.
Dat de start zangtechnisch wat lastiger is valt ook te verklaren door de furieuze start met Open Fire, Don’t Stop Runnin’ en Mean Streak. Bij het rustigere typische jaren tachtig (hallo Whitesnake!) nummer Don’t Be Afraid of the Dark en de ode aan de hairmetal met het relatief simpele Lipstick and Leather wordt er minder gevraagd van de stembanden. De koortjes op de achtergrond worden de hele avond nogal ingetogen gebracht. Opvallend gezien de soms harde uithalen die daar normaal gesproken tussen zitten, maar compleet terecht omdat het alle ruimte geeft aan het enig oorspronkelijk overgebleven Y&T lid. De man met de stem en die net zo lekker meezingende gitaar.
Met Rock ’n Roll’s Gonna Save the World, Eyes of a Stranger, Midnight in Tokyo (met dat fijne basloopje), Contagious en, vooral, Summertime Girls laat de band horen duidelijk beïnvloed te zijn door de Amerikaanse jaren tachtig hardrock/ AOR. Het felle Hurricane van Eartshaker is een mooie sfeerbreker tussen die wat meer hitgevoelige nummers. Die hit gevoeligheid is een van de belangrijkste redenen dat Y&T in die tijd vooral op de Amerikaanse (en Japanse) markt gericht was. Met een uitstekend gebrachte versie van het bekende en zo mooie I Believe in You keert de band terug naar de begindagen. Dirty Girl en I’m Coming Home mogen dan nog in de set verstopt zitten, maar het einde van de set wordt, naast I Believe in You overheerst door klassiekers als Black Tiger, Rescue Me en de toegift met Hell or Highwater en Forever.