Dead Bees in Bourbon is een relatief nieuwe Duitse band die postpunk en gothic rock brengt. De bandnaam intrigeert. We kennen wormen in tequila, mieren in gin en schorpioenen of tarantula’s in vodka, maar waarom zou je bijen in je bourbon (whisky) doen? En waarom benadrukken dat ze dood zijn? Als je de vraag open houdt of ze dood of levend zijn, dan heb je op z’n minst nog een uitdaging. Of is dit een verbastering van ‘deadbeats’ en met dan de tweede betekenis van ‘bourbon’ als super-conservatieveling, dan begint dit al ergens naar toe te gaan.
Zo mysterieus of vergezocht de bandnaam is, zo gewoontjes is de muziek van Dead Bees in Bourbon. Nu ja, gewoontjes. Dit is een heel degelijke mix van zweverige postpunk, gothic rock en indie. De band heeft een klassieke bandbezetting met bas, drum, gitaar en zang, aangerijkt met elektronische soundscapes. De bandleden zaten eerder reeds in andere bands en die ervaring hoor je wel doorsijpelen in de muziek. Hun vorige EP werd goed onthaald en dit debuutalbum volgde heel snel.
De sound is donker, maar niet helemaal diep negatief of über-melancholisch. Wel een beetje dreigend of sinister, af en toe. Ze halen inspiratie uit het donkerste van de jaren ’80 en ’90, maar doen er hun eigen ding mee. De vocalen van Yen Atzenberger zijn de grootste troef van deze band.
Het album omvat elf tracks met samen bijna een uur aan muziek, met veel variatie en diepgang. Een paar tracks vallen op. Quiet Pulse is een kabbelende stroom van tristesse. Song From The Abyss is een brok melancholie. Rooftops of Zion heeft een pittig tempo en klinkt dansbaar. Pleasures – met veel synths – doet mij wat denken aan hun landgenoten van Oberer Totpunkt.
De tracks die mij het meeste konden bekoren, dat zijn Quiet Pulse, Pleasures en Fire. Als je fan bent van pakweg Face Your Fears, Beata Beatrix, Faith and the Muse, D:Zine of Diva Destruction, dan moet je misschien ook eens naar Dead Bees in Bourbon beginnen luisteren.
https://echozone.bandcamp.com/album/crystals