Elephant Tree – Habits

(tekst: Sebastiaan ten Veen)
In een periode zonder live muziek kon menig rockliefhebber een beetje troost vinden op vrijdag 24 april. Op die dag brachten Elder, 1000mods, King Gizzard & the Lizard Wizard en Elephant Tree allemaal een nieuw album uit. Laatstgenoemde bracht hun langverwachte derde LP Habits uit (het vorige album stamt alweer uit 2016). Habits bereikte in de afgelopen maand de 14^e plek op de officiële Rock en Metal charts in Engeland en dat is zeker niet onverdiend.
Het Britse viertal maakt sinds 2013 muziek wat het midden vindt tussen zware Doom, psychedelische blues en prachtige zang harmonieën. Op hun nieuwste album hoor je dat de band is gegroeid en nog veel meer te bieden heeft.
De intro Wake opent het album op onheilspellende wijze. Wanneer het bombastische Sails begint, is de toon gezet. De dreunende gitaar en bas, gecombineerd met de galmende zang van Jack Townley zorgen voor het herkenbare doom-/stonergeluid dat we van de band gewend zijn. Het nummer gaat over in het even langzame Faceless, waar de drums wat meer naar de voorgrond treden. Het nummer ebt langzaam weg, om ruimte te maken voor de knallende opening van het volgende nummer.
Exit the Soul duurt ruim 7 minuten en daardoor is er halverwege het nummer ruimte voor een rustige passage. Bassist Peter Holland neemt de leidende zang over. Het kalmerende, zweverige tussenstuk geeft je de nodige ademruimte na al het geweld dat tot nu toe op je af is gekomen. Het daaropvolgende nummer The Fall Chorus is geheel akoestisch en in deze afwisselingen zit de kracht van het album. De zware, met distortion doordrenkte nummers worden verschillende keren afgewisseld met rustigere, bijna breekbare melodieën. Door dat contrast komen de zwaardere nummers nóg harder aan en kun je de rustige delen nog beter waarderen.
Zo ook bij de overgang naar het volgende nummer. De eerder uitgebrachte single Bird maakt nu een verschijning op het album. De plotselinge inzet van de elektrische gitaar en bas voelt als een klap in het gezicht (op een goede manier) en door de toevoeging van synthesizers krijgt het nummer een epische toon. In de gitaarsolo laat Townley duidelijk zijn blues invloeden naar voren komen en een aantal steengoede riffs sluiten een van de uitblinkers van het album af.
In Wasted is goed te horen hoe gitarist Townley en bassist Holland op elkaar zijn afgestemd. Hun stemgeluid past perfect in de sound van de band en dat onderscheidt ze van veel andere bands uit het genre. Het album sluit af met Broken Nails. Het nummer opent akoestisch en mondt langzaam uit in de herkenbare muur van geluid. Een waardige afsluiter voor een van de beste albums van dit jaar.
Het is te hopen dat we geen vier jaar op het volgende album hoeven te wachten. Een troost; als het resultaat ook maar in de buurt komt van Habits, dan is het zeker het wachten waard.
https://www.youtube.com/watch?v=a4rxi2Bx-uk