In de categorie van landen met weinig bekende metal bands geef ik u: Zuid-Afrika! Nou ja, band… Alle vocals en instrumenten zijn ingespeeld door 1 persoon die zich Zerachiel noemt.
Mocht je hier Satanische teksten verwachten heb je het mis. Hoewel we hier te doen hebben met een vrij symfonische blackened death sound is Zerachiel een Christen. Hij heeft zijn naam namelijk niet zoals veel black metal artiesten geleend van een demon maar een heuse engel. Wellicht dat het koortje wat regelmatig te horen is op het album ook gerecruteerd is uit de lokale kerk.
Het album start met een aardige, rustige en symfonische opener. Als ook de 2e track, Plaguebearer, begint met een strijker word je nog verder op het verkeerde been gezet. Tot de grunts opduiken dan. Koorgezang op de achtergrond combineert met een licht groovende riff zodat het symfonische randje blijft. Het vrij lage tempo zorgt voor een extra donker sfeertje. Valley Of Dry Bones kent wat sneller riffwerk en wat meer blastbeats, de koorzang blijft echter.
Na het beluisteren van die eerste paar tracks heb je een sterk beeld van de rest van het album. De mengeling van riffs die eigenlijk alleen in het begin van de nummers interessant zijn gecombineerd met een vrij diepe grunt en een koortje dus. Fans van bands als Dimmur Borgir, Rotting Christ en Septic Flesh zal het zeker aanspreken. Persoonlijk had ik graag wat meer variatie in de riffs gehad en een minder eenzijdig geluid van het achtergrondkoor willen horen.
Incarnate Deity – Theodicy
233