NDV is Nick D’Virgilio, jarenlang drummer van Spock’s Beard en inmiddels alweer meer dan een decennium drummer van Big Big Train. Invisible is zijn tweede full-length soloalbum.
D’Virgilio mag dan vooral bekend zijn als progdrummer, hij is bepaald niet eenkennig. Hij heeft jaren gespeeld met Tears For Fears, was na zijn tijd bij Spock’s Beard enkele jaren muzikant en musical director bij Cirque du Soleil en werkte verder met Genesis, metalband Fates Warning en bluesgitarist Carl Verheyen. De laatste jaren is hij vooral producer en engineer bij Sweetwater Studios en maakt hij productvideo’s van drumgear voor de instrumentenhandeltak van Sweetwater.
D’Virgilio is multi-instrumentalist, maar heeft het niet allemaal alleen gedaan. Zo heeft hij hulp gekregen van Sweetwatercollega’s Don Carr en Phil Naish, van gitarist Randy McStine en bassist Jonas Reingold waarmee hij het trio The Fringe vormt, van de hiervoor al genoemde Carl Verheyen en van bijvoorbeeld Paul Gilbert en Jordan Rudess (Dream Theater). Daarnaast zijn voor een aantal tracks strijkers opgenomen. De productie is gedaan door D’Virgilio zelf, samen met engineer Mark Hornsby.
Wie het eerdere solowerk van D’Vrigilio kent, het album Karma uit 2001 en de EP Pieces uit 2011, zal niet verrast zijn dat Invisible geen pure progplaat is geworden. Afgezien van een intro met uitsluitend strijkers bevindt het zich meestal ergens tussen pop, rock en prog. Zelfs de cover, de soulklassieker Money (That’s What I Want), die later ook werd opgenomen door bijvoorbeeld The Beatles en The Babys, valt in dat gebied. Hij heeft de track compleet op de kop gegooid in een bewerking waarbij hij enerzijds door Prince geïnspireerd lijkt en anderzijds de strijkers een hoofdrol heeft gegeven. Nick D’Virgilio is een erg herkenbare zanger – en een erg goede. D’Virgilio heeft geen groot ego, maar weet wel wat hij wil en het betekent dat het op Invisible steevast weer erg herkenbaar D’Virgilio is, ongeacht of het een rustige track met strijkers is zoals het titelnummer of een lekkere rocker zoals Turn Your Life Around (met een rijtje climaxen zoals we dat ook van Neal Morse kennen), het verrassend funky I’m Gone of het orkestrale Where’s The Passion. Dit is geen soloplaat van een drummer, dit is een soloplaat van een multi-instrumentalist en songwriter, die met bevriende muzikanten jarenlang aan muzikale inspiratie en ervaringen in songs heeft gegoten.
Voor drumnerds zit er naast een inlay met teksten en liner notes een extra inlay bij het album waarin D’Virgilio precies uit de doeken doet wat de configuratie van het drumstel bij iedere track was, met een uitleg waarom hij daarvoor koos.
Je hoeft echter geen prognerd of drumnerd te zijn om van Invisible te genieten. Nick D’Virgilio is een allround muzikant en dat bewijst hij op Invisible nog maar eens.
NDV website
NDV – Invisible
309
vorig bericht