Het is nogal druk in Tivoli deze avond. Een enorm lange rij staat voor het gebouw. Blijkbaar iets met K-Pop, duidelijk populairder dan hardcore want de Pandora is niet uitverkocht. Het mag echter wel gezellig druk genoemd worden. Mooi om te zien dat de headliner een soort gateway band lijkt te zijn die jongere meiden de hardcore in trekt. Er zijn er nogal wat vanavond en ik hoor twee er van in de foyer snel even wat filmpjes checken van hoe je nu precies moet dansen op hardcore.
State Power speelt vanavond een thuiswedstrijd. Deze Utrechtse band laat met elke show zien de grote nieuwe belofte te zijn van de vaderlandse hardcore. Vanavond is zeker geen uitzondering. Met een geluid dat over het algemeen het hardste is van dit affiche toveren ze de zaal in no time om in een hardcore party. Met een perfecte mix van brute, priemende riffs en melodie is dit een act die ook buiten de landsgrenzen moet kunnen scoren. Er zit altijd veel beweging in de nummers én de bandleden. Bovendien hebben ze met Final Hour een heus hardcore anthem in huis. Heerlijk om mee te schreeuwen met de tekst ‘State power! Final Hour!’
Modern Color lijkt een beetje een verrassende keuze om als voorprogramma te fungeren van een hardcore band. Maar laten we wel wezen, het geluid van de headliner vandaag is niet meer binnen dat hokje te vangen. En dat valt voor deze band ook niet echt mee. Het is een mix van Pixies-stijl noise rock en grunge met een Turnstile sausje. Post-hardcore als het gespeeld zou worden door Dinosaur Jr. Soms dromerig, soms puntig met een plotseling eruptie van gitaargeweld. Het klinkt allemaal catchy genoeg om het publiek vrolijk rond te laten stuiteren.
Scowl is natuurlijk de onbetwiste headliner vanavond. Met het nieuwe album, Are We All Angels heeft de band het rauwere hardcore geluid nog meer ingeruild voor een poppy, alternative rock stijl. Live klinken de nummers echt een stukje rauwer. Rauw genoeg voor wat moshpit geweld in de zaal. Dat de echte hardcore spirit er een beetje uit is blijkt wel gezien de aanwezigheid van stagedivers niet lang wordt getolereerd door de security.
Zangeres Kat Moss is met haar groene haar en overtuigende podiumpresentatie de onbetwistbare blikvanger van de band en duidelijk een voorbeeld voor veel vrouwelijke bezoekers. Ze maakt goed gebruik van het podium en is voortdurend in beweging. Soms zorgt dat voor een kleine hapering in de stem, maar wat mij betreft is bij een dergelijke show de energie belangrijker dan de vocale prestaties. De setlist is goed in elkaar gestoken waarbij de oudere, hardere en jagende nummers als Fuck Around en Bloodhound prima worden afgewisseld met het nieuwere, gelikte materiaal zoals Fantasy en afsluiter Special dat het midden houdt tussen die twee geluiden.
De kids in de rij voor de K-Pop show hebben wat gemist vanavond!
Foto’s: Dian van den Heuvel
