Wat een onverwacht goede plaat. Zanger Joke Jay is bekend van het electro gezelschap And One. Dat is een aardige band met een aantal leuke (dans)nummers. The Joke Jay klinkt echter in alles veel en veel beter. Zelfs een cover van Moonage Daydream van David Bowie gaat erin als zoete koek. Zonder de band te willen vergelijken, maar de geest van Bowie huist vaker in Awaken. Luister bijvoorbeeld maar naar Wisdom Of A Captain’s Heart, No Place Like Home of lees de hint in de titel van A Starman Cannot Fall. De plaat zit vol met uitstekend opgebouwde synthpop en electro rocknummers. Het is duidelijk dat Joke Jay met Olaf Wollschläger (Vorsprung Durch Technik) en Hilton Theissen (Zoodrake, Akanoid, Dark Millenium) kwaliteit in huis heeft gehaald. Eigenzinnige gitaar en synthesizer stukken zorgen voor verrassing, maar blijven aan de andere kant heerlijk toegankelijk en herkenbaar. Ritmes springen rechtstreeks het hoofd van de luisteraar in. Ze blijven, net als sommige refreinen, lang in je hoofd zingen. Soms heerlijk aangevuld met klassieke (synthesizer) strijkers. Luister bijvoorbeeld maar naar The Darkest of Most Of The Tears. Natuurlijk kan The Joke Jay het niet laten om springerige nummers te creëren. Zo zullen het elektronische met wave beïnvloede I Know of de staccato elektronica op Shut The Fuck Up het prima doen op de dansvloer. De dreigende, zwaar aangezette industrial rocker All The Pigs laat horen dat er voldoende afwisseling is op deze plaat. Het is aan alles te horen dat het vijf jaar geduurd heeft om Awaken te maken. Die tijdsduur heeft er niet voor gezorgd dat de band het enthousiasme is verloren. Men heeft zichzelf ook niet verzopen in teveel perfectionisme. Awaken klinkt in alles perfect in balans. Gekoppeld aan de hoge kwaliteit is dit gewoon een van de betere electro rock/ pop albums van de laatste jaren. Eenentwintig nummers en meer dan anderhalf uur lang genieten van een prima plaat.
The Joke Jay Facebook
The Joke Jay – Awaken
321