Bloid ontstaat in 2006. In de afgelopen jaren hebben ze mogen opwarmen voor bands als Textures, Gojira en Arch Enemy. Momenteel maken ze, samen met Selfmachine menige zaal onveilig met hun frisse, doch harde metal. Het verbaast me dat zulke ogenschijnlijke aardige jongens zo’n #&@Â¥-herrie kunnen produceren.
Zeven nummers telt het al in 2013 uitgebrachte Rise To Ruination. Bij de stijl die ze spelen, kan eentonigheie op de loer liggen. Bloid zorgt door de nodige stijl- en tempowisselingen dat het leuk blijft om te luisteren. In een nummer als Attack Of The Sun weet gitarist Jeroen Broekman met net een ander accent in het gitaargeluid voor de nodige spanning te zorgen. De drumparijen van Daan Broekman zijn vrij clean opgenomen. Hij laat in Pandemic waanzinnige drummfills horen en krijgt ook in het titelnummer in het intro de nodige ruimte. In Pandemic trapt de band richting het einde van het nummers ook ineens bruusk op de rem en volgt een voortkruipende groove die je murw lijkt te beuken in zal zijn hoedanigheid. Naast het drumintro in Pandemic is het leuke hiervan dat juist de basgitaar van Marijn Galis in F.U.B.A.R. in het intro de aandacht krijgt en de gitaar in het intro van Sudden Urge.
De teksten op Rise To Ruination zijn regelmatig voorzien van een luchtige twist, terwijl de muzikale omlijsting keihard tegen alle deuren beukt. De diverse wisselingen in de composities zorgen voor een dynamisch product en laten horen dat Bloid een meerwaarde is voor de hedendaagse (Noord)Hollandse metalscene.
Bloid – Rise To Ruination
257
vorig bericht