De ukelele heeft de reputatie van een speelgoedinstrument voor kleine kinderen. Nou is dat best begrijpelijk, want lang werd het verder alleen geassocieerd met wiegen in Hawaiiaanse bloemenkransen en met George Formby. Terecht is het echter niet en inmiddels begint de reputatie te veranderen doordat gerespecteerde muzikanten als Pearl Jam’s Eddie Vedder, Amanda Palmer en Sam Brown er materiaal mee uitbrachten. En de man die je misschien wel zou kunnen aanduiden als de Jimi Hendrix van de ukelele: Jake Shimabukuro.
Deze Hawaiiaanse Amerikaan timmert al twee decennia aan de weg en heeft met zijn repertoire en stijl van spelen deuren geopend voor het gebruik van de ukelele in serieuze muziek. Solo heeft hij al een stuk of twintig albums op zijn naam staan, waarbij hij naast eigen composities nummers uit pop, rock, jazz, country én klassieke muziek covert. Zijn versie van While My Guitar Gently Weeps staat op YouTube inmiddels op 16 miljoen views https://youtu.be/puSkP3uym5k en ook zijn versie van Queen’s Bohemian Rhapsody mag er zijn. https://www.youtube.com/watch?v=IYhcN8p4yhg Shimabukuro heeft onder andere gewerkt met Alan Parsons (die vroeg of hij Shimabukuro’s album Grand Ukelele mocht produceren!), Warren Haynes, Tommy Emmanuel, Paul Gilbert, Marty Friedman en Kip Winger. Kortom: er is geen enkele reden om Shimabukuro niet serieus te nemen als muzikant.
Trio is een album met zijn band bestaande uit bassist Nolan Verner en gitarist Dave Preston. Er is gewerkt als bij een soort jamsessie. Gedrieën in de studio en melodieën opbouwen met verschillende lagen. Daarbij gebruikt ook Shimabukuro gitaareffecten om de ukelele meer klankkleuren mee te geven. Wat erg prettig is dat Verner en Preston net zoveel inbreng hebben als Shimabukuro, zodat ook in dat opzicht de variatie groot blijft.
De opener, When The Masks Come Down (zie ook de video hieronder), geeft meteen aan hoe ver Shimabukuro en zijn band de grenzen van ukelelemuziek oprekken, met ingetogen stukken en vette distortion in een en dezelfde track. Het begin van het album is sowieso relatief stevig. Maar Red Crystal heeft een Latinvibe, Morning Blue hangt tegen de ambient aan, Fireflies is bluesy en het is folky op On The Wing. Dan zijn er ook nog de Hawaiiaanse traditional Wai’alae en covers van Fleetwood Mac’s Landslide (een fraaie versie met Rachel James als zangeres) en een instrumentale versie van Pink Floyd’s Wish You Were Here. Ja, Trio is lastig classificeerbaar qua stijl, maar beslist de moeite waard om te beluisteren.
Trio zou je een ukelele-album voor de avontuurlijk ingestelde gitaarliefhebber kunnen noemen, juist omdat het niet ukelele met begeleiding is, maar een band met ukelele.
Jake Shimabukuro website
Jake Shimabukuro – Trio
342
vorig bericht