Sommige muziek is tijdloos en dat bewijst het Canadese Striker met het vijfde album dat de band op de markt brengt. In het thuisland Canada is de band reeds uitgeroepen tot Hard Artist Of The Year en werd het vorige album Stand In The Fire door Metal Assault uitgeroepen tot best album van 2016.
Met het album dat eenvoudigweg Striker is genoemd, gaan deze Canadezen de rest van de wereld omver blazen met hun all time hardrock muziek. Wat mij opvalt aan de composities op het album is de sterke overeenkomst met het geluid van een band als Anthrax. Qua melodie en sfeerbeleving waan ik met terug in de tijd waarin Anthrax nog wat potten kon breken. Striker brengt de sfeer levendig en fris terug en weet toch een eigen geluid neer te zetten.
In Freedom’s Call gebeurt dat door een portie heerlijke rock te integreren in de compositie waarin gitarist Tim Brown een stevige riff neerzet en waarin zanger Dan Cleary sterk naar voren komt, terwijl bassist William Wallace en drummer Adam Brown de snelheid flink opvoeren. Zanger Dan Cleary weet zich toch al goed staande te houden. Ook in het uptempo Pass Me By overtuigt hij. Een compositie waarin Striker naar het einde toe overschakelt naar een sterke groove waarin gitarist Tim Brown wederom de hoofdrol met verve opeist.
De meerstemmigheid en veranderende melodielijn in Shadows In The Light bieden het nummer meer body en de variatie in tempo valt goed.
Het is genieten van dit album. De Canadezen weten de hardrock van de laatste vier decennia levend neer te zetten zonder dat het oubollig of retro klinkt. Gewoon pure hardrock zoals dat in de 21e eeuw goed gespeeld kan worden. Sommige muziek is nu eenmaal tijdloos.
Striker – Striker
240
vorig bericht