Velvet Viper – Pilgrimage

Trek je denim jacket maar aan, beste lezer. Dit is er eentje zoals je ze niet meer vaak hoort. Zie hier een mooi staaltje klassieke heavy metal waar onze oosterburen zo in uitblinken.
Deze plaat start met een bombast en dramatiek waar het Franse volkslied Le Marseillaise “Vous”  tegen zou zeggen. Als dan het type luchtsirene vocals bijgeschakeld worden weet je wat je staat te wachten. Epische, op klassieke leest geschoeide heavy metal. Verdomd knap hoe vocaliste Jutta Weinhold zelfs in de hoogste regionen niet uit de bocht vliegt. Met een stem die ergens ligt tussen Doro Pesch en Nancy Wilson (Heart) weet deze dame zich uitstekend staande te houden tussen gasten als Rob Halford, Udo Dirkschneider of Bruce Dickinson. En nergens het vette accent wat Duitse vocalisten soms niet kunnen verbergen!
Het geluid van het album verraadt dat het hier gaat om een re-release. Deze plaat kwam namelijk eerder uit onder de bandnaam Zed Yago. Deze band werd later Velvet Viper, vandaar dat dit album nu dus deze bandnaam draagt. De fantasierijke teksten over ruimtepiraten (zoals Zed Yago, waar de originele band de naam vandaan haalde) zijn van het type waar de heavy metalbands uit die tijd graag over zongen. Hier geen politiek getinte teksten als in thrash of de persoonlijke teksten van een metalcore band. Nee, dit is puur escapisme.
Over escapisme gesproken… Met deze plaat transporteer je jezelf zonder moeite naar die goede oude tijd dat dit soort muziek nog op Sky Channel’s Monsters of Rock voorbij kwam en MTV nog muziek toonde. De vuistjes kunnen omhoog bij de catchy mannenkoortjes die nummers als Black Bone song laten horen. De riffs zijn niet al te inventief maar zeker goed ondersteunend voor wat Jutta laat horen.
De produktie is werkelijk uitstekend te noemen. Een knap staaltje remastering dat ervoor zorgt dat hoewel de stijl wat klassiek is de klankkleur en het volume nergens dof of gedateerd wordt.
Heerlijk nostalgisch!