Deze band, met op bas/zang Corinne van den Brand (Acrostichon), Albert De Bruijn (Crustacean) op gitaar en op drums Joris van Iersel (Crustacean), bracht als smaakmaker even geleden hun eerste EP uit. Die treffen we ook (remastered) aan op dit album, samen met wat andere sappige death metal krakers .
Na wat onheilspellende geluiden van wat klinkt als een zombie die hersens opvreet volgt een brute (haha) death metal barrage. De nummers rijden je plat als een stoomwals in de stijl van old school death metal bands als Bolt Thrower. Het old school geluid klinkt door in de riffs, maar zeker ook in de wat gruizige productie. Alles is in één weekend met beperkte takes opgenomen. Dat komt die ouderwetse, smerige sfeer ten goede.
Vooral de nummers waarbij het gaspedaal soms wat wordt losgelaten zijn sterk. Antropophagite met dikke, bijna doom-achtige riffs is daar een goed voorbeeld van. Hier laat Corinne ook haar grunts van de meest creatieve kant horen. Ribbon In Hell heeft wat thrash invloeden, niet vreemd als je bedenkt dat een deel van de bezetting ook in thrash metal band Razend zit. Beide stijlen gaan prima hand in hand, zo ook in dit nummer. Don’t Cry When I’m Dead heeft een lekker tempo en een steeds terugkerende riff, dat moet live een lekkere circle pit kunnen opleveren. Wie kan nu niet houden van een nummer met de titel Cannibalistic Sadistic Mutant Cadavers? Meer death metal dan dat gaat het niet worden.
Lekkere plaat in dit genre van eigen bodem.
BruuT – Bloodspill
450
vorig bericht