Het eerste volwaardige album van deze symfonische rockband uit België.
Anderhalf jaar na het verschijnen van de EP Desert Of Enticement komt de band van gitarist Domingo Smets met het debuut album. De samenstelling van de band is wat gewijzigd, de band is uitgebreid met gitarist Stijn van Peborgh. Hij moet het doen met een dankwoord, op het artwork is hij niet te zien. Ook krijgt de band op dit album hulp van zangers Bjorn Strid (Soilwork) en Peter Evrard (10 Rogue) en gitarist Bert Draelants. Evrard won in 2003 in België het programma Idool.
Het jaar 2017 werd hoofdzakelijk gebruikt om te toeren met onder andere Xandria en Welicoruss. In 2018 werd er een deal gesloten met Art Gates Records en begon de band te werken aan het nieuwe album. Er komen tien nieuwe titels voor uit het studiowerk en van de nummers afkomstig van de eerste EP vinden we er geen terug op het album.
Melodisch sterke melodieën, ruige gitaar riffs en harde drums vormen de omlijsting voor de vocalen van zangeres Evy Verbruggen. De nummers zijn gecomponeerd door Smets en Van Mieghem, de teksten zijn afkomstig van Verbruggen. Crystal Doubts \ gaat over een race tegen de klok, er moeten beslissingen genomen worden. Weloverwogen, maar wel snel want de klok tikt door. Wat zijn de keuzes en wat is de kans dat het allemaal lukt. Het is moeilijk om dan weloverwogen en rustig een beslissing te nemen, eigenlijk wordt je gek van de druk. Het nummer begint met een klassiek aandoend stuk muziek en bouwt zichzelf in kracht op. Het wordt steviger en ruiger, maar blijft vooral melodieus.
The Tales That Trees Tell is met vlagen een agressief nummer. De harde stukken worden goed afgewisseld met sterke instrumentale stukken. Anamnesis gaat over pijn en herinneringen aan een vergeten jeugd die als een storm voorbij razen. Het nummer koppelt de heldere vocalen van Verbruggen aan de donkere, rauwe vocalen van Strid.
Met een totale speelduur van bijna een uur levert de band een geweldig stuk werk af. Sterke composities en goede teksten voeren de boventoon. Dit album verdient beslist een plek in de verzameling.
Elusion – Singularity
261
vorig bericht